Καραμελένιες, βουτυράτες, υπέροχες γκόφρες !

Une chaude, s'il vous plait!

(Μια ζεστή, παρακαλώ!)

Αρκετά χρόνια πριν έκανα βόλτα με μια φίλη στη Rue Neuve, γνωστό εμπορικό πεζόδρομο στο κέντρο των Βρυξελλών. Νεοφερμένη στην πόλη, δεν ήξερα ούτε τα κατατόπια, ούτε τις συνήθειες. Η φίλη μου πλησίασε σ’ ένα μαγαζάκι, ένα χώρο 4-5 τετραγωνικών με μια βιτρίνα-παράθυρο ούτε ένα μέτρο φαρδύ κι έναν στενό πάγκο πίσω από την οποίο στεκόταν μία κοπέλα κρατώντας μια πιρούνα.

Μπροστά της πάνω σε μια σχάρα ξάπλωναν κάτι χρυσαφένια κουλουράκια να τα πω, ψωμάκια να τα πω, κεκάκια να τα πω; Γκόφρες θα τις πω! “Une chaude, s'il vous plait!”, είπε η φίλη μου και η κοπέλα πήρε μια χρυσαφένια γκόφρα, την έβαλε για λίγο στη γκοφριέρα που ήταν δίπλα της και μας την έδωσε. “Δοκίμασε!”, μου είπε η φίλη μου. Δοκίμασα και... αυτό ήταν. Λάτρεψα τις γκόφρες, το βουτυράτο άρωμά τους, τη στιβαρή και αφράτη υφή τους, το κεραμελένιο τους παιχνίδισμα!

Αυτή ήταν η πρώτη μου γνωριμία με τις γκόφρες του Βελγίου. Την ιστορία τους και τις διαφορές τους από τις πιο γνώριμές μας γερμανικές βάφλες τις έχουμε ήδη πει όταν κάναμε αλμυρές γκόφρες με κοτόπουλο. Διάσημες όμως είναι οι γλυκιές, με επικρατούσα την ψωμωμένη γκόφρα που ξέρουμε ως “γκόφρα των Βρυξελλών”. Μόνον που αυτή είναι της Λιέγης. Η βρυξελιώτικη έχει πρωτευσιάνικο αέρα και είναι πιο αφράτη και αέρινη. Πολλές οι συνταγές για τις γκόφρες που τις αντέγραφα στο τετραδιάκι μου πριν τελειώσω το μεταπτυχιακό μου και επιστρέψω στην Ελλάδα. Θα τις κάνουμε όλες σιγά-σιγά. Σήμερα θα κάνουμε την κλασσική γκόφρα των Βρυξελλών ...από τη Λιέγη!

Πριν ξεκινήσουμε όμως ας πούμε κάτι για την ιδιαίτερη ζάχαρη που χρησιμοποιείται για την παρασκευή της. Η ζάχαρη μπαίνει σε δύο φάσεις: η πρώτη στην αρχή μαζί με τα υπόλοιπα υλικά και η δεύτερη μετά το φούσκωμα της ζύμης. Αυτή η δεύτερη ζάχαρη ονομάζεται «sucre perlé» ή σε ελεύθερη μετάφραση “μαργαριταρένια ζάχαρη”. Οι κόκκοι της είναι χοντρούλικοι και η χαρακτηριστική της ιδιότητα είναι ότι δε λιώνει με τη θερμότητα. Χρησιμοποιείται σε αρκετές συνταγές στο Βέλγιο και τη Γαλλία. Στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να τη βρούμε. Μετά από μερικούς πειραματισμούς, κατέληξα ότι η καστανή ζάχαρη Demerara δίνει καλύτερα αποτελέσματα.

Το βούτυρο που θα χρησιμοποιήσουμε πρέπει να είναι οπωσδήποτε αγελαδινό. Αυτό μαζί με τη βανίλια είναι που δίνουν το χαρακτηριστικό άρωμα τη γκόφρα. Μην το αντικαταστήσετε με οτιδήποτε άλλο.

Για το ψήσιμο της γκόφρας απαιτείται η ειδική συσκευή, παρόμοια με τη βαφλιέρα, είναι τετράγωνη και χωρίζετε σε τετραγωνάκια. Αν και οι γκόφρες κανονικά γίνονται πιο χοντρούλικες από τις βάφλες, αν δεν έχετε την ειδική συσκευή χρησιμοποιείστε αυτή για τις βάφλες και αν δεν έχετε κι αυτή ψήστε τες σαν τηγανίτες σ΄ ένα αντικολλητικό τηγάνι.

• 500 γρ. αλεύρι σκληρό (κάνει και το γ.ο.χ. αλλά με όχι τόσο καλά αποτελέσματα)
• 100 γρ. ζάχαρη καστανή
• 8 γρ. ξερή μαγιά
• 2 βανίλιες
• Μια πρέζα αλάτι
• 3 μεγάλα αυγά
• 250 γρ. γάλα
• 125 γρ.νερό
• 250 γρ. βούτυρο αγελάδος
• 100 γρ. πέρλες ζάχαρης ή 100 γρ. καστανή ζάχαρη.

Σ΄ένα μπολ βάζουμε όλα τα στερεά υλικά, εκτός από τα δεύτερα 100 γρ. ζάχαρη, τα αυγά, το γάλα και το νερό.

Ανακατεύουμε λίγο, είτε με το μίξερ είτε με το χέρι και προσθέτουμε το βούτυρο.

Ανακατεύουμε καλά μέχρι να απορροφηθεί όλο το βούτυρο και να έχουμε μια πολύ ελαστική ζύμη.

Αφήνουμε τη ζύμη να φουσκώσει. Ανάλογα με τη θερμοκρασία θα χρειασθεί από μια με δύο ώρες.

Μόλις φουσκώσει η ζύμη, ρίχνουμε τη δεύτερη ζάχαρη, και με μια σπάτουλα ανακατώνουμε ίσα-ίσα να πάει παντού ζάχαρη. Ειδικά αν δεν είχαμε πέρλες ζάχαρης και χρησιμοποιήσαμε καστανή ζάχαρη, δεν πρέπει να την ανακατώσουμε πολύ για να μη λιώσει.

Στο μεταξύ έχουμε βάλει τη γκοφριέρα να ζεσταθεί καλά. Μ΄ένα πινέλο αλείφουμε τις πλάκες με λίγο λάδι. Αυτό το κάνουμε μόνον την πρώτη φορά. Χρησιμοποιώντας ένα μεγάλο μηχανικό κουτάλι παγωτού (αν δεν έχουμε χρησιμοποιούμε απλώς ένα κουτάλι) ρίχνουμε από μια κουταλιά ζύμης σε κάθε μεριά της πλάκας. Κατεβάζουμε το καπάκι και περιμένουμε μερικά λεπτά μέχρι να ψηθεί. Μετά από λίγο θα αρχίσει να βγάζει υδρατμούς. Μόνον όταν μειωθούν οι υδρατμοί (αν έχει η συσκευή σας φωτάκι, θα ανάψει πράσινο), μπορούμε να σηκώσουμε το καπάκι. Αν το σηκώσουμε πιο πριν, η γκόφρα δεν θα έχει ξεκολλήσει από τις πλάκες και θα χωρίσει στα δύο. Ψήνουμε λοιπόν μέχρι να πάρουν ένα ωραίο ξανθό χρώμα. Τις βγάζουμε και τις βάζουμε πάνω σε μια σχάρα μέχρι να κρυώσουν.

Διατηρούνται το πολύ δυο μέρες μέσα σε μεταλλικό κουτί αλλά είναι καλό να τις καταναλώσουμε είτε χλιαρές είτε μέσα στις επόμενες 24 ώρες. Αν θέλουμε μπορούμε να τις ξαναβάλουμε στην γκοφριέρα και να τη ζεστάνουμε ελαφρώς.

Οι γκόφρες ετοιμάζονται γρήγορα και είναι υπέροχο κολατσιό για το σχολείο!

Αν σας αρέσουν οι συνταγές μου μπορείτε να με ακολουθήσετε στο Google, εφόσον έχετε λογαριασμό στο Google ή γράψετε το e-mail σας στο κουτάκι επάνω δεξιά και να πατήσετε “Submit” ή να ακολουθήσετε την ομάδα μου στο Facebook "Κολατσιό!!" Έτσι θα ενημερώνεστε αμέσως για κάθε καινούργια συνταγή. Κι αν νομίζετε ότι αξίζουν μια κοινοποίηση, θα χαιρόμουν πολύ αν το κάνατε! Σας ευχαριστώ!

Να είστε όλοι καλά και καλά μαγειρέματα!

Αλέκα Ν.