Γαριδομακαρονάδα!!!

Γαριδομακαρονάδα

(Η φωτογραφία δανεισμένη από το διαδίκτυο.

Δική μου δεν πρόλαβα να βγάλω, διότι κανείς ...δεν περίμενε το τρένο!!!)

Γαριδομακαρονάδα! Ένα φαγητό που μπήκε ευρέως στις κουζίνες μας την τελευταία εικοσαετία, με τη βοήθεια των τηλεσέφ και την μαζική παραγωγή (και δυστυχώς εισαγωγή) της γαρίδας. Επιπλέον ένα νόστιμο και χορταστικό φαγητό για τις μέρες της νηστείας που διανύουμε.

Η γαριδομακαρονάδα αγαπήθηκε, μαγειρεύτηκε, κακοποιήθηκε... Η κακοποίηση συνίσταται κατά τη γνώμη μου στο γεγονός ότι προστέθηκαν στη γαριδομακαρονάδα πάρα πολλά υλικά και σε πολύ μεγάλες ποσότητες με αποτέλεσμα να χάνεται η χαρακτηριστική και διακριτική γεύση της γαρίδας. Το όλο εγχείρημα μου θυμίζει τη δεκαετία του ‘80 που οι ελληνικές κουζίνες στροβιλίζονταν στον αστερισμό της κρέμας γάλακτος, η οποία έμπαινε παντού για να προσδώσει “σώμα” και τελικά γεύση κρέμας γάλακτος στα φαγητά που ήταν μεν νόστιμα αλλά έχαναν την ταυτότητά τους! (Η μάνα μου, νομίζω, το περιέγραψε καλά: “Κι εμένα να μαγειρέψεις με κρέμα γάλακτος, νόστιμη θα γίνω!!!”). Το ίδιο συμβαίνει στις μέρες μας με τη γαριδομακαρονάδα: τεράστιες ποσότητες μυρωδικών που όμως εξαφανίζουν το απολαυστικό άρωμα της γαρίδας, όπως ο βασιλικός που με το έντονο άρωμά του επισκιάζει απόλυτα το άρωμα της γαρίδας και καταλήγει να γίνεται ...βασιλικομακαρονάδα με διακόσμηση γαρίδας. Δεν είναι καλύτερα να κάνουμε μια μακαρονάδα με πέστο βασιλικού και να αφήσουμε τις γαρίδες στην ησυχία τους;

Μια τέτοια μακαρονάδα λοιπόν θα επιχειρήσουμε να κάνουμε σήμερα: να μοσχοβολά γαρίδα! Ότι υλικό και μυρωδικό θα χρησιμοποιήσουμε προστίθεται για να αναδείξει το άρωμα της γαρίδας που είναι και πρέπει να είναι πρωταγωνιστής!

Γαρίδες κυκλοφορούν διαφόρων ειδών και τιμών στην αγορά: κατεψυγμένες, φρέσκες, προβρασμένες, αποφλοιωμένες, Ατλαντικού, Αυστραλίας, Νότιας Κίνας, Αργεντινής. Η επιλογή εξαρτάται από την τσέπη μας και τα γούστα μας. Προσωπικά επειδή είμαι της γνώμης ότι όταν κάτι καταναλώνεται στον τόπο του ταιριάζει περισσότερο στους ουρανίσκους μας, προτιμώ το μικρό κόκκινο γαριδάκι που ψαρεύεται στον κόλπο της Καβάλας, τη γάμπαρη. Απ΄όσο γνωρίζω γάμπαρη ψαρεύεται επίσης στον Αμβρακικό κόλπο και στον Πλαταμώνα (διορθώστε με, παρακαλώ, αν κάνω λάθος!). Είναι ντόπιο, είναι φρέσκο, είναι φθηνό. Το μόνο του ίσως μειονέκτημα είναι το μικρό μέγεθός του που απαιτεί αρκετή ώρα στο καθάρισμα, αλλά νομίζω η θυσία λίγου χρόνου αξίζει τον κόπο. Γενικά καλόν είναι να αποφεύγουμε τις προβρασμένες και αποφλοιωμένες γαρίδες. Η γεύση βρίσκεται κυρίως στο κεφάλι, είναι αυτό που θα μας δώσει έναν υπέροχο ζωμό για να φτιάξουμε τη σάλτσα!

Ότι γαρίδες κι αν αγοράσουμε, φροντίζουμε να τις πλύνουμε πάρα πολύ καλά. Όχι επειδή η γαρίδες είναι βρώμικες, κάθε άλλο. Κατά πώς μου είπε όμως ένας τρατάρης, αμέσως μόλις αλιεύονται κάνουν ένα μπανάκι σε κάποια χημική ουσία, διότι αλλοιώνονται πολύ εύκολα. Απ’ ότι μπόρεσα να μάθω το μπανάκι είναι είτε σε βορικό οξύ είτε σε φορμόλη! Φαίνεται δε ότι όσο μεγαλύτερο ταξίδι κάνουν για να φθάσουν στο τραπέζι μας, τόσο πιο δυνατό είναι το μπανάκι. Αυτό συμβαίνει ακόμη και στις κατεψυγμένες. Σκεφθείτε ότι οι διατροφολόγοι μας συστήνουν όταν αγοράζουμε γαρίδες και τις βάζουμε στην κατάψυξη να τις καταναλώνουμε μέσα σε ένα μήνα! Οι κατεψυγμένες του εμπορίου πόσον καιρό μένουν στην κατάψυξη; Γι΄αυτό σας λέω: μικρό ντόπιο γαριδάκι που το πλένουμε καλά. Θα μας πάρει λίγο περισσότερο χρόνο να το καθαρίσουμε αλλά είναι και νόστιμο και φθηνό και απ΄ότι φαίνεται λιγότερο επιβαρυμένο!

Κατά τη γνώμη μου οι γαρίδες πρέπει να μπαίνουν στην γαριδομακαρονάδα τελείως καθαρισμένες. Ούτε κεφάλια ούτε ουρίτσες. Έτσι μπορούν να γίνουν αναπόσπαστο μέρος της μακαρονάδας και εμείς μπορούμε να πάρουμε μια απολαυστική μπουκιά χωρίς να χρειάζεται να την καθαρίσουμε. Ακόμη και αυτές οι μια-δυο γαρίδες που μπαίνουν για τη διακόσμηση είναι κατά τη γνώμη μου περιττές. Μπορούμε να βρούμε άλλον τρόπο για να διακοσμήσουμε το πιάτο και να μη χρειάζεται να λερώνουμε τα χέρια μας. Η μακαρονάδα τρώγεται με πιρούνι και κουτάλι και δεν βλέπω το λόγο γιατί μια-δυο μπουκιές να τρώγονται διαφορετικά! Λίγος φρέσκος μαϊντανός πασπαλισμένος αρκεί για τη διακόσμηση.

Η προσθήκη τυριού στο σερβίρισμα είναι κατά τη γνώμη μου περιττή. Όχι μόνον δεν έχει να προσφέρει τίποτε γευστικά, αντίθετα, ανάλογα βέβαια με το είδος και την ποσότητα του τυριού που θα βάλουμε, αποπροσανατολίζει το πιάτο μας.

Ο Τιραμόλα!

Η παρασκευή μιας μακαρονάδας για την οικογένεια είναι λίγο-πολύ γόρδιος δεσμός: όλοι συμφωνούν ότι η σωστή μακαρονάδα τελειώνει στο τηγάνι και σερβίρεται αμέσως. Όπως είπε ο καλός διαδικτυακός φίλος κ. Ζαφείρης Χατζηχαλκιάς η μακαρονάδα είναι τρένο: την περιμένεις και δεν σε περιμένει. Τι γίνεται όμως όταν έχουμε να ταΐσουμε τρεις πεινασμένους εφήβους που μόλις ήρθαν από το σχολείο και πεινούν σα λύκοι; Πώς να τους πεις περίμενε να βράσω τα μακαρόνια και να τα περάσω από το τηγάνι με τη σάλτσα; ΔΕΝ γίνεται! Θα πούμε λοιπόν ένα κολπάκι που θα μας επιτρέψει να βράσουμε τα μακαρόνια λίγη ώρα πριν ώστε τα καμάρια μας να σερβιριστούν αμέσως και ταυτόχρονα και εμείς να μην τρέχουμε σαν τον Τιραμόλα! Αλήθεια ποιοι από εσάς θυμάστε ή γνωρίζετε τον Τιραμόλα;

• 1 πακέτο ζυμαρικά της αρεσκείας μας (τα λευκά λιγκουίνι ταιριάζουν πολύ!)
• 1/2 kgr γαρίδες οποιουδήποτε μεγέθους ή γάμπαρη
• 1 μέτριο ξερό κρεμμύδι
• 2 σκελίδες σκόρδο
• 1 καρότο
• 2 κομμάτια πράσο
• 2-3 κοτσάνια σέλερι
• 2 δαφνόφυλλα
• 1 κόκκινη πιπεριά
• 1 κ.γλ. πάπρικα
• 1/2 κ. γλ. κουρκουμά
• 1 κ.σ. πάστα ντομάτας
• 1 σφηνάκι λευκό κρασί ή τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο
• Ένα κλαδάκι βασιλικό
• Μισό ματσάκι μαϊντανό
• Ελαιόλαδο
• Αλάτι και πιπέρι

Πλένουμε το μαϊντανό, τον βάζουμε πάνω σε μια πετσέτα και όταν στεγνώσει καλά, τον ψιλοκόβουμε.

Πλένουμε πολύ καλά τις γαρίδες και τις καθαρίζουμε. Αν οι γαρίδες μας είναι μεγάλες και στην πλάτη τους μαυρίζει το εντεράκι τους, χαράσσουμε με ένα κοφτερό μαχαιράκι και το αφαιρούμε.

Βάζουμε μια κατσαρολίτσα στη φωτιά και προσθέτουμε ελαιόλαδο. Το αφήνουμε να ζεσταθεί πολύ καλά και ρίχνουμε τα κεφάλια και τα κελύφη. Σωτάτουμε μέχρι να αποκτήσουν έντονο κόκκινο χρώμα. Προσθέτουμε το κρεμμύδι, τη δάφνη, το καρότο, το πράσο, το σέλερι και ζεστό νερό ίσα-ίσα να σκεπαστούν τα υλικά. Βράζουμε σε ξεσκέπαστη κατσαρόλα για 30’.

Βγάζουμε σ΄ένα μπολ το κρεμμύδι, το καρότο και το πράσο σ΄ ένα μπολ και σουρώνουμε τα υπόλοιπα. Πετάμε τα κελύφη και κρατάμε το ζωμό.

Ξεπλένουμε καλά την κατσαρόλα για να φύγουν τυχόν τσόφλια που έχουν κολλήσει πάνω της και την ξαναβάζουμε στη φωτιά. Στο μεταξύ ψιλοκόβουμε την κόκκινη πιπεριά και το σκόρδο. Βάζουμε λίγο ελαιόλαδο στην κατσαρόλα και σωτάρουμε την πιπεριά μέχρι να μαλακώσει πολύ καλά. Στο ενδιάμεσο βάζουμε και το ψιλοκομμένο σκόρδο. Προσθέτουμε την πάστα ντομάτας, την πάπρικα και τον κουρκουμά και τα σωτάρουμε και αυτά. Σβήνουμε με το κρασί ή το τσίπουρο. Μόλις εξατμισθεί το οινόπνευμα, προσθέτουμε το ζωμό που κάναμε και 3-4 φυλλαράκια φρέσκο βασιλικό ή 2-3 πρέζες ξερό, ανακατεύουμε και αφήνουμε να σιγοβράσει.

Πολτοποιούμε το κρεμμύδι, το πράσο και το καρότο που κρατήσαμε και τα περνάμε από λεπτή σίτα. Τα προσθέτουμε στη σάλτσα. Έχουν ήδη νοστιμίσει μέσα στο ζωμό της γαρίδας, θα δώσουν κι άλλη νοστιμιά στη σάλτσα μας και θα βοηθήσουν να πήξει. Προσθέτουμε αλάτι και λίγο πιπέρι και σιγοβράζουμε τη σάλτσα μέχρι να πήξει και να γίνει η πιπεριά. Δεν θα μας πάρει πολύ ώρα!

Αποσύρουμε από τη φωτιά, προσθέτουμε το μαϊντανό, ανακατεύουμε και αν δε σερβίρουμε αμέσως, σκεπάζουμε με πετσέτα και καπάκι.

Όσο σιγοβράζει η σάλτσα ετοιμάζουμε τις γαριδούλες: υπάρχουν δύο τρόποι να τις μαγειρέψουμε. Ο πιο απλός και προφανής είναι να τις ρίξουμε στη σάλτσα 2’ πριν σβήσουμε τη φωτιά. Στην περίπτωση αυτή όμως θα πρέπει να σερβίρουμε αμέσως τη σάλτσα, για να μην μείνουν οι γαρίδες πολλή ώρα μέσα και παραβράσουν. Επειδή όμως είπαμε σε επίπεδο οικογένειας και καθημερινότητας αυτό δεν είναι εφικτό, μπορούμε να κάνουμε το εξής: βάζουμε ένα αντικολλητικό τηγάνι να ζεσταθεί καλά, προσθέτουμε λίγο ελαιόλαδο και σωτάρουμε λίγες-λίγες τις γαρίδες μέχρι να τις δούμε να κοκκινίσουν. Τις βάζουμε σ’ ένα μπολ και συνεχίζουμε με τις υπόλοιπες.

Στο τέλος επειδή στο τηγάνι μας έχουν μείνει σωταρισμένα υπολείμματα γαρίδας που έχουν όμως πολύ νοστιμιά, ρίχνουμε 2-3 κουταλιές νερό για να το “ξεπλύνουμε” και το ρίχνουμε στη σάλτσα που σιγοβράζει (το νερό, όχι το τηγάνι!!!).

Γ

ια τα ζυμαρικά, βάζουμε πέντε λίτρα νερό σε μια μεγάλη κατσαρόλα με 2 κ.γλ. αλάτι και μόλις αρχίσει να βράζει προσθέτουμε τα ζυμαρικά. Τα βράζουμε όσο χρόνο αναγράφεται στη συσκευασία ή κατά το γούστο μας. Κρατούμε ένα ποτήρι νερό από αυτό που έβρασαν και τα σουρώνουμε χωρίς να ρίξουμε καθόλου κρύο νερό. Τα επιστρέφουμε στην κατσαρόλα, ρίχνουμε ένα σφηνάκι νερό από αυτό που έβρασαν, περιχύνουμε με ελαιόλαδο και ανακατεύουμε. Αν δεν σερβίρουμε αμέσως, αφήνουμε την κατσαρόλα ανοιχτή (προσοχή όχι πάνω στο ζεστό μάτι!) και το επόμενο δεκάλεπτο φροντίζουμε να τα ανακατέψουμε 3-4 φορές. Το ανακάτεμα γίνεται με πιρούνα για μακαρόνια από το κάτω μέρος της κατσαρόλας προς τα πάνω ώστε να ζυμαρικά που είναι στο κάτω μέρος να έρθουν επάνω για να αναπνεύσουν, να χάσουν την επιπλέον υγρασία και να μη λασπώσουν.

Στο μεταξύ έχει γίνει και σάλτσα. Αν σερβίρουμε αμέσως, προσθέτουμε τις γαρίδες και ανακατεύουμε. Βάζουμε την επιθυμητή ποσότητα ζυμαρικών σ΄ ένα βαθύ πιάτο (Δεν ξέρω για εσάς, αλλά στο δικό μου σπίτι τα ζυμαρικά σερβίρονται σε ...σαλατιέρα!!), προσθέτουμε σάλτσα, πασπαλίζουμε με λίγο φρέσκο μαϊντανό και Καλή μας Όρεξη! Αν δεν σερβίρουμε αμέσως, κρατάμε τη σάλτσα ζεστή και προσθέτουμε τις γαρίδες όταν έρθει η ώρα να σερβίρουμε.

Το νερό που κρατήσαμε το χρησιμοποιούμε εάν θελήσουμε να ζεστάνουμε τα ζυμαρικά. Ρίχνουμε μέσα λίγο και βάζουμε την κατσαρόλα στη φωτιά, ανακατεύοντας με τον ίδιο τρόπο που είπαμε παραπάνω (από κάτω προς τα πάνω).

Αν θέλετε να δείτε και άλλες νηστίσιμες συνταγές, είτε λαδερές είτε άλαδες, κάντε κλικ επάνω στη σχετική ετικέτα στη στήλη με τις ετικέτες στα δεξιά της οθόνης. Αν τυχόν βλέπετε από κινητό, πατείστε το “Προβολή έκδοσης ιστού” που βρίσκεται κάτω από τη συνταγή για να δείτε τη στήλη με τις ετικέτες.

Κι αν σας αρέσουν οι αναρτήσεις μου, μπορείτε να γίνετε μέλος στην ομάδα μου στο Facebook με τίτλο “Κολατσιό!!” (κάντε κλικ εδώ για να τη δείτε) ή να ακολουθήσετε αυτό το ιστολόγιο πατώντας επάνω δεξιά το κουμπάκι που γράφει “Παρακολούθηση”!

Να είστε όλοι καλά και καλά μαγειρέματα.

Αλέκα Νικολαΐδου