Φακές με μήλο και πράσα, και λαδερές και άλαδες

Φακές με μήλο και πράσα,

και λαδερές και άλαδες

Νηστείας συνέχεια και έρχονται να προστεθούν στους νηστεύοντες όλο και περισσότεροι αφού πλησιάζουμε στο Πάσχα. Τις ημέρες της νηστείας τα όσπρια είναι το μοναδικό ίσως φαγητό που μπορεί να μας “κρατήσει”, ειδικά εάν η νηστεία είναι άλαδη. Αν μάλιστα προσθέσουμε και κάποιο δημητριακό (ρύζι, καλαμπόκι, σιτάρι ή ρυζάλευρο) τότε, κατά πώς μας λένε οι ειδικού, μετατρέπεται η πρωτεΐνη των οσπρίων σε πρωτεΐνη ισάξια του κρέατος. Επομένως μάλλον στο γνωστό και ταπεινό φακόρυζο της γιαγιάς μας είναι η απάντηση στο ερώτημα “Πώς παλαιότερα έτρωγαν κρέας μια φορά το μήνα, και αν...., και μια χαρά ήταν;”

Το προηγούμενο Σάββατο καθώς περιδιάβαινα αξημέρωτα ως συνήθως στη λαϊκή έπεσε το μάτι σε μια τεράστια ανθοδέσμη από τροφαντά καταπράσινα (νόμισα) σκόρδα. Βλέποντας λίγο πιο προσεκτικά είδα ότι η ταμπελίτσα έλεγε “Άγρια πράσα”. Φυσικά πλησίασα και ρώτησα τον παππού και τη γιαγιά που κάθονταν πίσω από τον πάγκο με διάφορες σακούλες γεμάτες διάφορα πράσινα χόρτα αν ήταν όντως άγρια ή αν απλώς πήραν το σπόρο από άγρια πράσα και τα καλλιέργησαν. “Τίποτε δεν καλλιεργούμε”, μου είπαν”Ότι βλέπεις το μαζέψαμε από τα βουνά”. Είχαν άγρια σπαράγγια, τα οποία φυσικά τίμησα, άγρια ραδίκια, παπαρούνες, άγριους ζωχούς, καυκαλήθρες.... Φυσικά πήρα και άγρια πράσα. Τους ρώτησα πώς τα μαγειρεύουν και μου απάντησα “όπως τα ήμερα”.

Πίσω στο σπίτι έπρεπε εξέτασα και δοκίμασα τα άγρια πράσα μου. Στη βάση τους ήταν σαν σκόρδα, χωρίς όμως να χωρίζονται σε σκελίδες, η σάρκα τους ήταν γεμάτη αλλά και πιο τρυφερή ταυτόχρονα και το άρωμά τους πιο διακριτικό σε σχέση με τα καλλιεργημένα. Έμενε να βρω ένα τρόπο για να τα μαγειρέψω. Για πρασόρυζο, ούτε λόγος. Εκεί που πανηγύριζα ότι είχα βρει 2-3 συνταγές για να τρώνε οι γιοί μου, αίφνης μου δήλωσαν ότι δεν θέλουν να τρώνε ο, τιδήποτε τελειώνει σε -όρυζο, τουτέστιν πρασόρυζο, ντοματόρυζο, λαχανόρυζο και σπανακόρυζο. Άντε καλά για το τελευταίο έκαναν μια μικρή υποχώρηση και δήλωσαν ότι μπορώ να το μαγειρέψω μόνον εάν είμαι σε κατάσταση απελπισίας και δεν μπορώ να βρω τίποτε άλλο αξιοπρεπές (sic) με σπανάκι αλλά θα προτιμούσαν το σπανάκι σαλάτα ωμό. Πάλι καλά! Και για να συμπληρώσω την εικόνα φέτος είναι η χρονιά που στο σπίτι δεν φτιάχνουμε ούτε κέικ, διότι “αφού δε βρίσκω καμιά συνταγή για διαφορετικό κέικ και ότι κάνω μοιάζει με τα υπόλοιπα, καλύτερα να μην κάνω”!!!! Με την ευκαιρία αν έχετε κάποια συνταγή για κέικ που να μην μοιάζει με κέικ, δε μου τη στέλνετε μήπως δω κι εγώ άσπρη μέρα; Σοβαρολογώ, αν έχετε κάτι τέτοιο στείλτε το, σας παρακαλώ!

Θυμήθηκα λοιπόν ότι κάποτε είχα δει στο περιοδικό Γαστρονόμος μια συνταγή της Νένας Ιμσυρνόγλου με φακές και πράσα. Μου άρεσε διότι δεν περιείχε τη σχεδόν πανταχού παρούσα των λαδερών Αυτού Υψηλότητα Ντομάτα! Επιπλέον είχε ένα πράσινο μήλα, που μου άρεσε πολύ ως ιδέα, ειδικά αν θυμηθώ πόσο βελούδινη γίνεται η φάβα με την προσθήκη ενός μήλου (για τη συνταγή της βελούδινης φάβας, πατήστε εδώ). Αποφάσισα να την κάνω, φροντίζοντας βεβαίως να “εξαφανίσω” το πράσο, μην τυχόν και μου πουν ότι έκανα πρασόρυζο με φακή. Αφού το έτρωγαν θα τους έλεγα τι έφαγαν, όπως κάνω συνήθως. Η αλήθεια είναι ότι δεν ακολούθησα επακριβώς τη συνταγή, κατά την προσφιλή μου συνήθεια έπαιξα λίγο. Έβαλα για σκορδάκι 2 τρυφερά φρέσκα σκορδάκια από το μπαλκόνι μου και χώρισα το φαγητό σε δυο παραλλαγές! Μία λαδερή και μία άλαδη. Θα τις πούμε και τις δύο. Αν όμως θέλετε να δείτε ακριβώς τη συνταγή της Ισμυρνόγλου πατήστε εδώ. Αν θέλετε να δείτε τις δικές μου αλχημείες, απλώς συνεχίστε το διάβασμα.

Γενικά αν μαγειρεύετε άλαδα όσπρια είναι καλό να βάζετε και 1-2 κ.σ. ρυζάλευρο ή αν δεν έχετε νισεστέ ή κορν φλάουερ. Η απουσία του λαδιού δεν επιτρέπει να όσπρια να χυλώσουν και στην όψη το φαγητό φαίνεται σαν “κομμένο”. Η προσθήκη κάποιου πηκτικού παράγοντα (Χα! Με τις αμέτρητες μαγειροεκπομπές αποκτήσαμε και καινούργιο μαγειρικό λεξιλόγιο!!!!) αντίθετα επιτρέπει να χυλώσουν, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι έχουν λάδι - λέμε τώρα...

Φακές με πράσο, κύμινο και λεμόνι

• 2 κούπες φακές χοντρές (χυλώνουν καλύτερα)
• 3 πράσα, το το λευκό και τρυφερό πράσινο μέρος ψιλοκομμένο
• 1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
• 1 πράσινο μήλο καθαρισμένο και ψιλοκομμένο
• 2 φρέσκα σκορδάκια ψιλοκομμένα ή 2 σκελίδες ξερό πολτοποιημένο
• 2 κ.σ. ξυνόχοντρο ή 2 κ.σ. ρύζι καρολίνα (για το λαδερό)
• 2 κ.σ. ρυζάλευρο (για το άλαδο)
• 1/2 κ.γλ. κουρκουμά
• 1 κ.γλ. πάπρικα γλυκιά
• 1/2 κ.γλ. κύμινο
• 2 πρέζες καυτερό πιπέρι (προαιρετικά)
• Το ξύσμα και το χυμό από ένα λεμόνι
• 3 δαφνόφυλλα
• 1/2 της κούπας ελαιόλαδο (για το λαδερό)
• Αλάτι -Πιπέρι

Στην κατσαρόλα αχνίζεται με λίγο ελαιόλαδο με τη σειρά το πράσο, το κρεμμύδι, το μήλο και το σκόρδο.

Αν κάνετε άλαδο, βάλτε λίγο νερό και μόλις αρχίζουν να βγάζουν ατμούς, αλατίστε ελαφρά και χαμηλώστε τη φωτιά (στα 2/9 στην κουζίνα μου) μέχρι να αρχίσουν να λιώνουν. Αυτό δε χρειάζεται να το κάνετε στο λαδερό, αφού για κάποιο λόγο που δε γνωρίζω – κάποιος χημικός στη γειτονιά μας να μας εξηγήσει;;; - το λάδι βοηθάει να λιώσουν, όπως βοηθάει και να χυλώσουν σωστά τα όσπρια.

Προσθέτουμε τις φακές, τα δαφνόφυλλα, το ξύσμα και τον ξυνόχοντρο και ρίχνουμε ένα λίτρο ζεστό νερό. Αν κάνουμε άλαδο δε βάζουμε ξυνόχοντρο και διαλύουμε μέσα στο νερό 2 κ.σ. ρυζάλευρο. Αλατοπιπερώνουμε και μόλις αρχίσει να βράζει μετριάζουμε τη φωτιά (στα 5/9 στην κουζίνα μου), σκεπάζουμε και αφήνουμε να βράσει, ρίχνοντας ένα ανακάτωμα πού και πού.

Όταν το νερό αρχίζει να σώνεται, δοκιμάζουμε εάν έχουν γίνει οι φακές και προσθέτουμε λίγο ακόμη ζεστό αν χρειάζεται. Προσθέτουμε και τα μπαχαρικά, αφήνουμε να βράσει λίγο ακόμη.

Όταν δούμε ότι το φαγητό είναι έτοιμο, κλείνουμε τη φωτιά και προσθέτουμε το χυμό λεμονιού, το υπόλοιπο ελαιόλαδο, αν κάνουμε λαδερό και διορθώνουμε το αλάτι. Σκεπάζουμε τη κατσαρόλα με πετσέτα κουζίνας και το καπάκι και αφήνουμε να σταθεί για 15’ πριν σερβίρουμε.

Σερβίρουμε με ελιές, αλοιφή ρέγγας ή ρέγγα και βραστή σαλάτα κατά προτίμηση.

Αν σας αρέσουν οι αναρτήσεις μου, μπορείτε να γίνετε μέλος στην ομάδα μου στο Facebook με τίτλο “Κολατσιό!!” (κάντε κλικ εδώ για να τη δείτε) ή να με ακολουθήσετε στο twitter στο @Aleka_Ni ή να ακολουθήσετε αυτό το ιστολόγιο πατώντας επάνω δεξιά το κουμπάκι που γράφει “Παρακολούθηση”! Κι αν νομίζετε ότι αξίζουν μια κοινοποίηση, θα χαιρόμουν πολύ αν το κάνατε! Σας ευχαριστώ!

Να είστε όλοι καλά και καλά μαγειρέματα!

Αλέκα Νικολαΐδου