Πάστα φλώρα με παπαρουνόσπορο

Πάστα φλώρα με παπαρουνόσπορο

Η γεύση του παπαρουνόσπορου είναι μυστηριωδώς χαραγμένη στις γευστικές μου μνήμες με παράξενο τρόπο: δε θυμάμαι πότε πρωτοδοκίμασα και πώς βρέθηκε στα χέρια μου το κάποτε άγνωστο αυτό υλικό.

Δεν ήξερα ούτε καν το όνομά του, ήξερα όμως τη γεύση και την όψη του. Υποθέτω ότι ταξίδεψε στη Ελλάδα και έφθασε στο σπίτι μας μέσα στα μπαγκάζια κάποιου συγγενή ή συγχωριανού μετανάστη στη Γερμανία. Βλέπετε, τα χωριά της περιοχής μου, αλλά και όλης της Μακεδονίας, γέμιζαν κάθε καλοκαίρι τη δεκαετία του 70’ με τους Έλληνες μετανάστες στη Γερμανία που έρχονταν να περάσουν τις διακοπές τους στην πατρίδα. Συνήθως οδηγούσαν πολυτελή για την εποχή γερμανικά αυτοκίνητα και έφερναν τους διάφορα παράξενα πράγματα που δεν είχαν καταφθάσει ακόμη στην Ελλάδα, δεν είχαμε πολυπάθει ακόμη “πολιτισμό” δηλαδή... Εμείς οι υπόλοιποι ιθαγενείς τα κοιτάζαμε με θαυμασμό και περιέργεια. Τότε είδα για πρώτη φορά παίζοντας με τις συνομήλικες Πελαγία και Ισαβέλλα, άρτι αφιχθείσες από τη Γερμανία, ένα παράξενο εργαλείο για να κόβεις ομοιόμορφα μια ολόκληρη πατάτα αλλά και κάτι περίεργα μικρούτσικα λαχανάκια (λαχανάκια Βρυξελλών!!!) στο σπίτι του θείου μου του Φούλουκα, κατά κόσμον Θεόφιλου .

Έτσι αρκετά χρόνια αργότερα όταν φίλη με γονείς μετανάστες στη Γερμανία έφερε να μας κεράσει στρούντελ με παπαρουνόσπορο απλώς δοκίμασα και απόλαυσα μια γνώριμη γεύση. Τώρα πια όμως είχα αρχίσει να ασχολούμαι με τη μαγειρική και όπως καταλαβαίνετε άρχισα τις ερωτήσεις. Τι, πώς, από πού; Η φίλη μου δεν ήξερε και η ίδια τι ακριβώς είναι, ήξερε απλώς ότι έπαιρνε από το σούπερ μάρκετ μια έτοιμη πάστα από Mohn, παπαρουνόσπορο μας εξήγησε ...το λεξικό, και το έφτιαχνε με μια ζύμη με μαγιά.

Όμως τώρα πια είχα μολυνθεί με το μικρόβιο του σεφ (χαμογελάστε διακριτικά, παρακαλώ!), είχα μάθει να βολτάρω στο μαρτυριάρικο διαδίκτυο και η συνταγή δε μου ξέφυγε. Αφού στα δικά μας σούπερ μάρκετ δεν πωλείται έτοιμη η πάστα, θα έφτιαχνα τη δική μου. Ούτως ή άλλως θα την έφτιαχνα δηλαδή, δεν μου πολυαρέσει να αγοράζω έτοιμα. Και επειδή ούτε η εκδοχή του στρούντελ μου πολυαρέσει, χρησιμοποιώ πλέον την αγαπημένη μου πάστα με παπαρουόσπορο για να φτιάξω πάστα φλώρα που και νόστιμη γίνεται και εντυπωσιακή με την αντίθεση άσπρου-μαύρου.

Για να είμαι ειλικρινής πιο πολύ με μπισκότο βουτύρου με επικάλυψη μοιάζει αλλά μου αρέσει να το λέω πάστα φλώρα όχι μόνον διότι είναι διακοσμημένο κάπως έτσι αλλά και διότι όταν σκέφτομαι “πάστα φλώρα ” ταυτοχρόνως μου έρχεται στο μυαλό η Μαίρη Αρώνη ως αλλοπαρμένη Πάστα Φλώρα στην ταινία “Μια τρελή – τρελή οικογένεια” και οι αξέχαστες ατάκες της:

- Πάστα Φλώρα, θα σου άρεσε να πάμε στο Λαγονήσι;

- Α, όχι, όχι, δεν μπορώ να πάω σε ένα νησί γεμάτο....λαγούς!

 - Τα χορταρικά δεν παχαίνουν, βρε μαμά!

- Γιατί το λες αυτό; και οι αγελάδες χορταρικά τρώνε κι όμως είναι τετράπαχες.

Πάστα φλόρα με παπαρουνόσπορο

Για την πάστα του παπαρουνόσπορου

• 
  200 γρ. παπαρουνόσπορο
• 150 ml γάλα
• 50 γρ. ζάχαρη
• 50 γρ. αμύγδαλα

Στο μούλτι τρίβουμε τον παραρουνόσπορο και τα αμύγδαλα μέχρι να γίνουν σκόνη. Ζεσταίνουμε καλά σε κατσαρολάκι το γάλα και βάζουμε τον παραρουνόσπορο, τη ζάχαρη και τα αμύγδαλα. Σιγοβράζουμε το μείγμα ανακατεύοντας συνεχώς μέχρι να πήξει και να αποκτήσει την υφή μιας πάστας που αλείφεται όχι πολύ σφιχτής, θυμηθείτε ότι θα συνεχίσει να ψήνεται στο φούρνο. Το αφήνουμε να κρυώσει τελείως.

Αν θέλετε η πάστα του παπαρουνόσπορου να γίνει πιο πλούσια, κρεμώδης και με πιο έντονο άρωμα, αντικαταστήστε το γάλα με κρέμα γάλακτος πλήρη λιπαρών.

Για τη ζύμη

• 1 κούπα βούτυρο αγελάδος σε θερμοκρασία δωματίου.
• 3/4 της κούπας ζάχαρη λευκή
• 1 αυγό μεγάλο
• 1 κ.γλ. κοφτό μπέκινγκ πάουντερ
• 1/3 της κούπας κονιάκ ή ουίσκι (προτιμώ το δεύτερο)
• 2 βανιλίνες ή 1 κ.γλ. εκχύλισμα βανίλιας
• 3 κούπες αλεύρι γ.ο.χ.
• Ξύσμα από ένα πορτοκάλι ή από ένα λεμόνι (βιολογικά)

Χτυπάμε το βούτυρο με τη ζάχαρη μέχρι να ασπρίσουν. Προσθέτουμε το αυγό, το κονιάκ ή το ουίσκι, τη βανίλια και το ξύσμα και χτυπάμε να αναμειχθούν καλά.

Κοσκινίζουμε το αλεύρι με το μπέικινγκ πάουντερ και το προσθέτουμε σταδιακά στο μείγμα μέχρι να έχουμε μια ζύμη εύπλαστη και σχετικά λιπαρή. Αν χτυπάτε με το μίξερ θα χρειαστεί στο στάδιο αυτό να αλλάξετε αναδευτήρες για ζύμη. Χωρίζουμε το 1/3 από τη ζύμη.

Βουτυρώνουμε μια φόρμα με σούστα 28 εκ. Αν δεν έχουμε φόρμα με σούστα χρησιμοποιούμε μια απλή φόρμα στην οποία βάζουμε λαδόκολλα για να μπορέσουμε να την ξεφορμάρουμε. Με τα χέρια μας πιέζουμε το μεγαλύτερο κομμάτι της ζύμης πάνω στη φόρμα ώστε να καλυφθεί ομοιόμορφα όλη η επιφάνεια και να σχηματισθεί ένα “τοιχάκι” ύψους 1 εκ. γύρω-γύρω. Όπως βλέπετε στις φωτογραφίες εμένα αυτή τη φορά με έπιασαν τα μεράκια μου και προτίμησα να χρησιμοποιήσω μικρές ταρτιέρες.

Απλώνουμε ομοιόμορφα την πάστα του παπαρουνόσπορο χρησιμοποιώντας το κάτω μέρος ενός κουταλιού ή μια σπάτουλα την οποία βρέχουμε λίγο για να μην κολλάει.

Με την υπόλοιπη ζύμη σχηματίζουμε κορδόνια και τα απλώνουμε σταυρωτά πάνω στον παπαρουνόσπορο. Αν δεν μας αρέσουν τα κορδόνια μπορούμε να κόψουμε διάφορα σχέδια με κουπ-πατ για μπισκοτάκια και να τα απλώσουμε ομοιόμορφα.

Αν θέλουμε αλείφουμε τα κορδόνια με λίγο βούτυρο και πασπαλίζουμε με κρυσταλλική ζάχαρη (Ξέχασα να το κάνω...) ή αλείφουμε με κρόκο αυγού αραιωμένο σε λίγο νερό. Το τελευταίο θα δώσει στη ζύμη πιο έντονο και σκούρο χρώμα και δεν το κάνω για να διατηρηθεί η έντονη αντίθεση λευκής ζύμης – μαύρου παπαρουνόσπορου.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170o C στις αντιστάσεις για 35’ προσέχοντας να μην σκουρήνει πολύ.

Αφήνουμε να κρυώσει καλά πριν ξεφορμάρουμε.

Αν σας αρέσουν οι αναρτήσεις μου, μπορείτε να γίνετε μέλος στην ομάδα μου στο Facebook με τίτλο “Κολατσιό!!” (κάντε κλικ εδώ για να τη δείτε) ή να με ακολουθήσετε στο twitter στο @Aleka_Ni ή να ακολουθήσετε αυτό το ιστολόγιο πατώντας επάνω δεξιά το κουμπάκι που γράφει “Παρακολούθηση”! Κι αν νομίζετε ότι αξίζουν μια κοινοποίηση, θα χαιρόμουν πολύ αν το κάνατε! Σας ευχαριστώ!

Να είστε όλοι καλά και καλά μαγειρέματα!

Αλέκα Νικολαΐδου