Μανιταρόπιτα με παπαρουνόσπορο

Μανιταρόπιτα με παπαρουνόσπορο

“Έχουν κάτι ιδιαίτερο τα μανιτάρια και τα τρως τόσο;” με ρώτησε ο Γιώργος ο αυγουλάς ένα ξημέρωμα στη λαϊκή. Πώς να μην ρωτάει άνθρωπος! Κάθε Σάββατο στη λαϊκή το δρομολόγιο είναι λίγο-πολύ συγκεκριμένο. Οι τελευταίοι πάγκοι που επισκέπτομαι είναι με τα μανιτάρια, για να είναι πάνω-πάνω στο καρότσι και αμέσως μετά με τα αυγά, για προφανείς λόγους. Από τον πάγκο των μανιταριών φεύγω μ΄ένα μανιτάρι στο χέρι το οποίο μασουλώ απολαυστικά μέχρι να φτάσω στα αυγά. Ε! Αυτό το ωμό μανιτάρι που τρώω για πρωινό, έκανε εντύπωση στο Γιώργο που θεώρησε ότι το κάνω για θεραπευτικούς σκοπούς!! Αλλά τόσο οφέλιμο που είναι, δεν είχε κι άδικο.

Τα μανιτάρια έχουν πολύ υψηλή περιεκτικότητα σε νερό (περίπου 80-90%) και χαμηλή σε θερμίδες (30 θερμίδες στα 100 γραμμάρια), ενώ περιέχουν πολύ μικρές ποσότητες νατρίου και λίπους. Περίπου το 8-10% του στεγνού βάρους τους είναι φυτικές ίνες, αποτελούν πολύ καλή πηγή καλίου και μας παρέχουν περίπου 20-40% των αναγκών μας σε χαλκό.

Ακόμη, αποτελούν μια καλή πηγή ριβοφλαβίνης, νιασίνης και σεληνίου, ενός αντιοξειδωτικού που συνεργάζεται με τη βιταμίνη Ε για να προστατέψει τα κύτταρα από τις βλάβες που προκαλούν οι ελεύθερες ρίζες. Με όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά, τα οφέλη τους στην υγεία είναι πολλά και σημαντικά:

-Το κάλιο που περιέχουν βοηθά στη μείωση της αρτηριακής πίεσης, ελαχιστοποιώντας το ενδεχόμενο εμφράγματος μελλοντικά. Ταυτόχρονα, η περιεκτικότητά τους σε χαλκό κάνει καλό στην καρδιά, καθώς ο χαλκός έχει ιδιότητες με προστατευτική καρδιακή δράση.

-Η περιεκτικότητά τους σε σελήνιο μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του κινδύνου για καρκίνο του προστάτη κατά 65%, ενώ μελέτη που έγινε στη Βαλτιμόρη πάνω στην αντιγήρανση, έδειξε ότι οι άντρες με τα χαμηλότερα επίπεδα σεληνίου στο αίμα, είχαν 4 με 5 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να παρουσιάσουν καρκίνο του προστάτη. Λόγω της αντιοξειδωτικής τους δράσης, τα μανιτάρια βοηθούν γενικότερα στην πρόληψη διαφόρων ειδών καρκίνου, συμπεριλαμβανομένου και του καρκίνου του μαστού.

-Η μεγάλη περιεκτικότητά τους σε νερό και φυτικές ίνες και η χαμηλή σε θερμίδες τα καθιστά μια ιδανική τροφή για δίαιτα ή για υπερτασικούς.

-Τα μανιτάρια σιτάκι χρησιμοποιούνται στην κινέζικη ιατρική εδώ και αιώνες για την αντιμετώπιση της γρίπης και του κρυώματος, λόγω του φυσικού συστατικού τους που ονομάζεται λεντινάνη και παρουσιάζει δράση όσον αφορά την τόνωση του ανοσοποιητικού μας, βοηθώντας στην καταπολέμηση των μολύνσεων.

-Ένζυμα που βρίσκουμε στα μανιτάρια βοηθούν στη διάσπαση τη ζάχαρης και του άμυλου που παίρνουμε από τις τροφές, αλλά και στη σωστή λειτουργία του ήπατος και του παγκρέατος και κατ’ επέκταση στη σύνθεση ινσουλίνης και τη ροή της.

-Δυναμώνουν τα οστά λόγω της περιεκτικότητάς τους σε βιταμίνη D και ασβέστιο, ενώ ο σίδηρός τους ωφελεί τους πάντες, ειδικά όσους πάσχουν από αναιμία. (πηγή:www.clickatlife.gr)

Κι εκεί που τα παιδιά μου δεν τα ήθελαν και προσπαθούσα να τα κρύψω στον συνήθη συνεργό των μικρών μαγειρικών εγκλημάτων, το μπιφτέκι, έχουν φτάσει σήμερα να προτιμούν το μανιταροσίταρο (=μανιτάρια με σιτάρι) από το σπανακόρυζο, τη μανιταρόπιτα, να τα τρώνε ωμά στη σαλάτα και φυσικά στις μακαρονάδες σε διάφορες παραλλαγές.

Υπάρχει όμως ένα μανιτάρι που δεν τρώμε. Το πιο ακριβό, το πιο διάσημο, το πιο δυσεύρετο: η τρούφα, η κορωνίδα της γαστρονομίας! Μια φορά πήραμε στο σπίτι για να τη δοκιμάσουμε, ψάχναμε να βρούμε τη διαρροή γκαζιού, τη δοκιμάσαμε στο φαγητό σε ελάχιστη ποσότητα όπως πρέπει, διαπιστώσαμε ότι διαρροή +δεν είχαμε, η τρούφα μύριζε γκάζι και αυτό ήταν φυσιολογικό (δεν είναι πλάκα!!!), την απορρίψαμε για αυτό ακριβώς το λόγο και τελειώσαμε με αυτή. Βεβαίως η οσμή διαφέρει από είδος σε είδος, αλλά δεν το ψάξαμε παρακάτω. Τώρα στα χρόνια της οικονομικής κρίσης μπορούμε να λέμε χωρίς τύψεις “εμάς η τρούφα δεν μας αρέσει”...

Υπάρχει μαι μεγάλη συζήτηση για το αν μπορούμε να πλύνουμε τα μανιτάρια ή όχι. Και οι δυο πλευρές έχουν τα δίκια τους. Όσο κι αν έψαξα και διάβασα άκρη δεν έβγαλα. Οπότε το είδα το θέμα διπλωματικά. Απαιτείται να τα πλύνουμε; Κατά τη γνώμη μου τα καλλιεργημένα μανιτάρια δε χρειάζονται πλύσιμο. Καλλιεργούνται μέσα σε μπάλες σανό σε κλειστούς κλιματιζόμενους χώρους. Το συζήτησα το θέμα στη λαϊκή με τον καλλιεργητή απ΄όπου αγοράζω και μου είπε ότι το περιβάλλον είναι τόσο καθαρό που δεν υπάρχει λόγος να τα πλύνουμε. Όσο για τα άγρια, ε! εκεί βλέποντας και κάνοντας. Αν δούμε ότι έχουν χώματα που δε φεύγουν αν τα σκουπίσουμε μ’ ένα βρεγμένο πανάκι, τα πλένουμε γρήγορα με νερό και σίγουρα τα αφήνουμε σε τρυπητό να στραγγίσουν καλά. Αλλά ούτε και το καθάρισμα είναι απαραίτητο. Μόνον εάν έχουν στίγματα ή χτυπήματα καθαρίζουμε την εσωτερική φλούδα τραβώντας την απαλά με ένα μαχαιράκι.

Μέρες τώρα ο Θαλής μου ζητούσε μανιταρόπιτα. Έτσι το Σάββατο πήρα από τη λαϊκή αγαρικά, πορτομπέλλο και πλευρώτους και σκάρωσα την πιτούλα! Για φύλλο χρησιμοποίησα έτοιμο χωριάτικο, ομολογώ ότι το άνοιγμα των φύλλων δεν είναι το φόρτε μου αφού η κυρα-mother μ΄έχει καλομάθει με τις πίτες που συνεχώς μου στέλνει!

1 1/2 κιλά μανιτάρια διάφορα

2 πράσα

3 μεγάλα κρεμμύδια

2 κ.σ. παπαρουνόσπορο

2 κ.σ. βούτυρο αγελάδος

Ελαιόλαδο

Αλάτι-πιπέρι

3 κ.σ. περίπου νισεστές ή κορν φλάουερ

Σιμιγδάλι ψιλό

1 συσκευασία χωριάτικο φύλλο

Ψιλοκόβουμε τα μανιτάρια, τα πράσα και τα κρεμμύδια. Μπορούμε αν θέλουμε να τα κόψουμε στο μούλτι πατώντας διακεκομμένα το διακόπτη ώστε να γίνουν σαν κιμάς. Ζεσταίνουμε ελαιόλαδο σε μια κατσαρόλα και σωτάρουμε τα κρεμμύδια και τα πράσα με λίγο αλάτι μέχρι να μαλακώσουν και να γλυκάνουν.

Προσθέτουμε σταδιακά τα μανιτάρια ανακατεύοντας συνεχώς, περιμένοντας να μειωθεί ο όγκος τους μέχρι να ρίξουμε τα επόμενα. Τα μανιτάρια θα αρχίσουν να βγάζουν τα υγρά τους. Προσθέτουμε τον παπαρουνόσπορο και συνεχίζουμε το σωτάρισμα για λίγο ακόμη.

Με μια κουτάλα παίρνουμε αρκετό από το ζωμό που έβγαλαν τα μανιτάρια και διαλύουμε μέσα το νισεστέ. Επιστρέφουμε το ζωμό στην κατσαρόλα και ανακατεύουμε μέχρι να πήξει και να μην έχει άλλα υγρά. Ίσως χρειαστεί να προσθέσουμε λίγο νισεστέ ακόμη.

Τέλος προσθέτουμε το βούτυρο και ανακατεύουμε για να λιώσει και να πάει παντού. Προσθέτουμε πιπέρι, δοκιμάζουμε, διορθώνουμε τη γεύση και αφήνουμε τη γέμιση στην άκρη να κρυώσει τελείως.

Λαδώνουμε καλά ένα ταψί του φούρνου και στα πλαϊνά (αυτό το κάνουμε για να κολλήσουν τα φύλλα που θα προεξέχουν και να κάνουμε εύκολα τη δουλειά μας), στρώνουμε το πρώτο φύλλο, λαδώνουμε και πασπαλίζουμε με λίγο σιμιγδάλι, όχι πολύ 2-3 πρέζες. Το σιμιγδάλι απορροφά την υγρασία του φύλλου που γίνεται έτσι πιο τραγανό. Τα δύο πρώτα φύλλα φροντίζουμε να είναι μέχρι την άκρη του ταψιού, να κολλήσουν στα πλαϊνά με τη βοήθεια του λαδιού που αλείψαμε και να βγαίνουν λίγο από το ταψί. Τα υπόλοιπα τα βάζουμε σουρωτά. Βάζουμε με τον τρόπο αυτό τα μισά φύλλα και σε αυτό που θα βάλουμε τη γέμιση πασπαλίζουμε λίγο περισσότερο σιμιγδάλι για να απορροφήσει τα τυχόν υγρά από τα μανιτάρια.

Απλώνουμε ομοιόμορφα τη γέμιση και συνεχίζουμε με τα υπόλοιπα φύλλα που τα βάζουμε σουρωτά.

Πριν βάλουμε το τελευταίο γυρίζουμε προς τα μέσα τα φύλλα που προεξέχουν. Το τελευταίο φύλλο το βάζουμε απλωμένο και κόβουμε ότι περισσεύει. Με την ανάποδη ενός κουταλιού σπρώχνουμε το φύλλο να εισχωρήσει στα πλαϊνά και να είναι όμορφη η πίτα μας.

Κόβουμε με ένα πριονωτό μαχαίρι μόνον τα πάνω φύλλα, ραντίζουμε με λίγο ελαιόλαδο και νερό και πασπαλίζουμε με παπαρουνόσπορο. Ψήνουμε σε φούρνο στους 180^ο C για 40’ περίπου μέχρι να ροδοκοκκινίσουν τα φύλλα.

Αφήστε την πίτα να πάρει μια ανάσα και κόψτε την. Είδατε; η γέμιση είναι κρεμώδης και αρωματική ενώ το φύλλο τραγανό χωρίς πολλά λάδια!!!

Αν σας αρέσουν οι αναρτήσεις μου, μπορείτε να γίνετε μέλος στην ομάδα μου στο Facebook με τίτλο “Κολατσιό!!” (κάντε κλικ εδώ για να τη δείτε) ή να ακολουθήσετε αυτό το ιστολόγιο πατώντας επάνω δεξιά το κουμπάκι που γράφει “Παρακολούθηση”!

Να είστε όλοι καλά και καλά μαγειρέματα!

Αλέκα Νικολαΐδου