Φιλέτο γαλοπούλας στα γρήγορα! Νόστιμο και εύκολο, ελαφρύ και με λίγα υλικά.

Γαλοπούλα με γιαούρτι, μουστάρδα και λεμόνι

Έρχονται κάποιες στιγμές που πρέπει να κάνουμε ένα φαγάκι στα γρήγορα, νόστιμο και εύκολο, ελαφρύ και με λίγα υλικά. Όλοι μας έχουμε στο νου μας κάποιες τέτοιες συνταγές ή περίπου. Το “περίπου” αναφέρεται στο γεγονός ότι δεν έχουμε πάντα στο σπίτι τα υλικά που χρειαζόμαστε, οπότε απαιτείται να κάνουμε προσαρμογές, συνδυασμούς και αυτοσχεδιασμούς. Καμιά φορά προκύπτει ένα νόστιμο πιάτο,
που καλά θα κάνουμε να το σημειώσουμε κάπου, διότι όταν θελήσουμε να το ξαναμαγειρέψουμε δεν μπορούμε πια να θυμηθούμε τι υλικά χρησιμοποιήσαμε! Κι αυτό σας το λέω εκ πείρας! Πόσες φορές τα παιδιά μου μού ζήτησαν να τους ξαναμαγειρέψω κάποιο φαγητό που το περιέγραφαν με πολύ ωραίο τρόπο ...καθώς τους έτρεχαν τα σάλια περιγράφοντας το αλλά φυσικά δεν ήξεραν να μου πουν τα υλικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι τηγανίτες καλαμποκιού που έκανα μια χειμωνιάτικη Κυριακή (ΟΚ! με κατεψυγμένο καλαμπόκι) που τους ενθουσίασε. Ήταν το αποτέλεσμα ενός στιγμιαίου αυτοσχεδιασμού που έτυχε και πέτυχε! Δε μερίμνησα όμως να καταγράψω κάπου τα υλικά, με αποτέλεσμα όσες φορές και αν προσπάθησα να το επαναλάβω, απλώς να αποτύχω.

Το πρόχειρο σημειωματάριο της κουζίνας:

λαδωμένο, ταλαιπωρημένο και πολύτιμο!

Ένα πρόχειρο σημειωματάριο λοιπόν και ένα μολύβι πρέπει πάντα να είναι στην κουζίνα μας. Τι κι αν με τον καιρό γεμίσει λαδιές, κοκκινίλες, κιτρινίλες και σφραγιδούλες από ζύμη! Θα περιέχει ένα μικρό θησαυρό που θα μας σώζει όταν θελήσουμε να ανακαλέσουμε πολύτιμες γευστικές οικογενειακές μνήμες...

Ένα τέτοιο φαγάκι είναι και η συνταγή που ακολουθεί. Ένας αυτοσχεδιασμός στα γρήγορα ένα δύσκολο πρωινό που έπρεπε ούτε λίγο ούτε πολύ να μαγειρέψω τρία φαγητά για να έχουν να φάνε τα καμάρια μου τις τρεις μέρες που θα έλειπα συν το φαγητό της ημέρας ίσον τέσσερα. Συν την νηστίσιμη μους σοκολάτας χωρίς αυγό για τα σφηνάκια που έπρεπε να πάρω μαζί μου για εκεί που πήγαινα. Πανικός και αυτοσχεδιασμός, λοιπόν. Και αργότερα, όταν τα πράγματα ησύχασαν και οι κατσαρόλες έπαψαν να ξεφυσάνε από το καλό τους, πήρα το πρόχειρο λαδωμένο σημειωματάριό μου και την κατέγραψα. Ευτυχώς! διότι λίγες μέρες αργότερα ένας από τους μικρούς μου μού ζήτησε να ξανακάνω “εκείνο το ξινούλικο φαγάκι με τη γαλοπούλα που μας έκανες όταν έλειψες στο χωριό!” Είδατε; περιγραφή πλήρης και ασαφής!! Αυτή τη φορά όμως μπορούσα να το κάνω όπως πριν. Και καθώς το έκανα έβγαλα και μερικές φωτογραφίες για να το δείτε κι εσείς. Και πού ξέρετε; ίσως τα παιδιά σας σάς ζητήσουν κάποια μέρα να ξανακάνετε “εκείνο το ξινούλικο φαγάκι με τη γαλοπούλα”. Αλλά εσείς το μόνο που θα πρέπει να κάνετε θα είναι απλώς να γκουγκλάρετε και να ξεκινήσετε.

Θα χρειαστούμε:

1 φιλέτο γαλοπούλας γύρω το ένα κιλό

1 μέτριο ξερό κρεμμύδι

1 σφηνάκι μπράντι ή τσίπουρο

Το χυμό από μισό λεμόνι

1 κ.σ. μουστάρδα της αρεσκείας σας

1/2 της κούπας γιαούρτι (Εγώ δεν είχα και έβαλα κεφίρ! Οι αυτοσχεδιασμοί που λέγαμε...)

3 κ.σ. μαϊντανό ψιλοκομμένο

1 κ.σ. νισεστέ

Ελαιόλαδο

Αλάτι και πιπέρι

Κόβουμε τη γαλοπούλα σε φέτες πάχους 2 εκ., κάθετα προς την φορά των ινών για να γίνει πιο ζουμερή και να μπορούμε να τη φάμε πιο εύκολα.

Ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι σε ζαράκια.

Μόλις πάρει χρώμα προσθέτουμε το κρεμμύδι.

Βάζουμε μια πλατιά κατσαρόλα στη φωτιά να κάψει καλά. Ρίχνουμε λίγο ελαιόλαδο και βάζουμε τις φέτες της γαλοπούλας. Μαγειρεύουμε μέχρι να πάρουν χρώμα και προσθέτουμε το κρεμμύδι.

Άσκηση κουζίνας για θαρραλέους!

Σωτάρουμε, σβήνουμε με το κονιάκ ή το τσίπουρο. Αν μας αρέσουν τα θεαματικά και δε φοβόμαστε μην βάλουμε φωτιά στην κουζίνα μας, ανάβουμε το οινόπνευμα. (Καλού-κακού ένας πυροσβεστήρας στην κουζίνα, είναι μια καλή ιδέα!)

Περιμένουμε να εξατμισθεί το οινόπνευμα. Αυτό θα το καταλάβουμε αν μεν το ανάψουμε όταν θα σβήσει η φωτιά, αν δεν το ανάψουμε όταν μυρίζοντάς το δεν νιώθουμε ένα μικρό τσίμπημα στη μύτη. Για το τελευταίο, μυρίστε το φαγητό μόλις ρίξετε το οινόπνευμα, θα νιώσετε το τσίμπημα. 3’-4’ αργότερα ξαναμυρίστε. Θα το καταλάβετε αμέσως αν έχει εξατμισθεί. Αν όχι, περιμένουμε λίγο ακόμη. Είναι σημαντικό να περιμένουμε να εξατμισθεί το οινόπνευμα που ρίξαμε, διότι αλλιώς το φαγητό μας θα πικρίζει ελαφρά.

Αλατιπιπερώνουμε και προσθέτουμε το χυμό του λεμονιού.

Σ’ ένα μπολάκι βάζουμε 4-5 κ.σ. ζεστό νερό, διαλύουμε μέσα σε αυτό τη μουστάρδα και προσθέτουμε το γιαούρτι. Ανακατεύουμε. Περιχύνουμε με το μείγμα αυτό το φαγητό. Αυτό το κάνουμε διότι εάν το γιαούρτι πέσει δροσερό όπως είναι μέσα στο ζεστό φαγητό, θα κόψει. Αντίθετα εάν στο διαλύσουμε μέσα σε κάποιο ζεστό υγρό, που μπορεί να είναι και ο ζωμός του ίδιου του φαγητού που μαγειρεύουμε, δεν κινδυνεύουμε να κόψει. Κάνουμε δηλαδή τη διαδικασία του αυγολέμονου.

Περιμένουμε το φαγητό να αρχίζει να βράζει, σκεπάζουμε με το καπάκι, χαμηλώνουμε τη φωτιά στο μισό και αφήνουμε το φαγητό να σιγοβράσει για 30’ περίπου.

Μόλις δούμε ότι η γαλοπούλα έχει γίνει σβήνουμε τη φωτιά και πασπαλίζουμε με το μαϊντανό. Σ΄ένα μπολάκι διαλύουμε το νισεστέ σε 3-4 κ.σ. νερό και περιχύνουμε με αυτό το φαγητό. Ανακατεύουμε κουνώντας την κατσαρόλα κυκλικά.

Αν πρόκειται να σερβίρουμε αμέσως αφήνουμε το φαγητό να ξεκουρασθεί ξεσκέπαστο για 5’ και σερβίρουμε. Συνοδεύουμε με τηγανητές πατάτες, ρύζι, κους-κους ή πλιγούρι.

Αν όμως δε σκοπεύουμε να καταναλώσουμε το φαγητό μας αμέσως, το σκεπάζουμε με το καπάκι της κατσαρόλας βάζοντας ενδιάμεσα μια καθαρή πετσέτα της κουζίνας. Αυτό το κάνουμε διότι καθώς κρυώνει το φαγητό οι υδρατμοί θα πέφτουν πάλι μέσα στη σάλτσα με αποτέλεσμα τελικά να νερουλιάσει η σάλτσα. Η πετσέτα που τοποθετούμε απορροφά τους υδρατμούς και έτσι αποφεύγουμε το νερούλιασμα.

Και δυο μικρά μυστικά:

Γενικά στα κρέατα αλλά ειδικά στα πουλερικά δεν χρειάζεται να προσθέτουμε πολλά υγρά. Καλύτερα να μη βάλουμε καθόλου ή να περιοριστούμε σε αυτά που απαιτούνται για να διαλύσουμε τα διάφορα συστατικά της συνταγής. Και τούτο διότι τα πουλερικά του εμπορίου περιέχουν ήδη αρκετή υγρασία την οποία αποβάλλουν μόλις αρχίζουν να μαγειρεύονται. Γι΄αυτό, εκτός από την περίπτωση που θέλουμε να κάνουμε σούπα, καλύτερα να περιοριστούμε αυστηρά μόνον στα απαραίτητα για τη συνταγή υγρά.

Η προσθήκη γιαουρτιού στα πουλερικά, που από τη φύση τους είναι στεγνά κρέατα λόγω ελλείψεως λίπους, βοηθά να διατηρηθούν ζουμερά. Μάλιστα το μαρινάρισμα του κρέατος των πουλερικών που προορίζονται για ψήσιμο (ελληνιστί μπάρμπεκιου!) με γιαούρτι επιβάλλεται αν δεν θέλουμε να καταλήξουμε με ένα στεγνό κομμάτι κρέατος που θα αναρωτιόμαστε τι να του προσθέσουμε για να μπορέσουμε να το φάμε. Ειδικά τα σουβλάκια κοτόπουλο, όσο καλός ψήστης κι αν είστε, επιβάλλεται να τα μαρινάρουμε από την προηγούμενη σε μπόλικο γιαούρτι και ελαιόλαδο προσθέτοντας στο μείγμα και όλα τα μυρωδικά της αρεσκείας μας. Όταν κάνετε κάτι τέτοιο δοκιμάστε να προσθέσετε τριμμένη φλούδα λεμονιού και εστραγκόν. Θα με θυμηθείτε!

Αν σας αρέσουν οι συνταγές μου μπορείτε να γράψετε το e-mail σας στο κουτάκι επάνω δεξιά και να πατήσετε “Submit” ή να ακολουθήσετε τη σελίδα μου στο Facebook "Κολατσιό από σπίτι" Έτσι θα ενημερώνεστε αμέσως για κάθε καινούργια συνταγή.

Να είστε όλοι καλά και καλά μαγειρέματα!

Αλέκα Ν.