Κάπου
εκεί κρυμμένη πίσω από τα παιδιά μου
περιμένω μαζί τους το Μάιο για να
απολαύσω μαζί τους ευωαδιαστές κούπες
με φράουλες, καμιά φορά τόσο γλυκιές
που δε χρειάζονται ζάχαρη, όπως αυτές
που πέτυχα προχθές στη λαϊκή. Χρειάζονται
λίγη προσοχή στην επιλογή τους όμως
διότι είναι από τα πλέον επιβαρυμένα
φρούτα. Γι’ αυτό ας προτιμάμε αυτές που
στη συσκευασία τους αναγράφεται “ Ορθή
Γεωργική Πρακτική”.
Ο
Μάιος είναι και ο μήνας για τη μαρμελάδα
φράουλα, αφού τώρα έχει τα καλύτερα
αρώματα. Ήδη έφτιαξα τα πρώτα βάζα. Είναι
αρκετά εύκολη και γρήγορη διαδικασία,
κυρίως επειδή δεν τη βράζω με τις ώρες
για να πήξει αλλά προτιμώ να χρησιμοποιώ
πηκτίνη. Η πηκτίνη πραγματικά μου λύνει
τα χέρια στις μαρμελάδες. Δεν
κακοποιώ το φρούτο βράζοντάς το με τις
ώρες, μπορώ να βάλω πολύ λιγότερη ζάχαρη
η οποία φυσικά δε προλαβαίνει να
σκουρήνει. Έτσι έχω φωτεινές και ζωντανές
μαρμελάδες.
Πηκτίνη
μπορούμε να βρούμε στα σούπερ μάρκετ
στα ράφια που πωλούν είδη ζαχαροπλαστικής.
Μην
την μπερδεύετε με το ζελέ! Στην
Ελλάδα κυκλοφορούν δύο μάρκες, η μία
ελληνική, η άλλη εισαγόμενη. Προτιμήστε
την ελληνική, δεν περιέχει φοινικέλαιο
ή τουλάχιστον περιέχει σε τόσο μικρή
αναλογία που δεν αναγράφεται. Υπάρχει
επίσης και βιολογική στα καταστήματα
βιολογικών προϊόντων. Όμως
δεν ακολουθώ την αναλογία που αναγράφεται
στο κουτί. Έχω κάνει αρκετές μαρμελάδες
στη ζωή μου και τώρα πια ξέρω ότι μεγάλο
ρόλο παίζει η περιεκτικότητα του φρούτου
σε νερό που όμως διαφέρει όχι μόνον στα
διάφορα είδη φρούτων αλλά και στα ίδια
φρούτα. Επίσης επειδή η ζάχαρη είναι
και αυτή πηκτικός παράγοντας, σκεφθείτε
ότι τα σιρόπια πήζουν όταν κρυώνουν, η
αναλογία της πηκτίνης εξαρτάται και
από την ποσότητα της ζάχαρης που θα
προσθέσουμε. Γενικά τις μαρμελάδες δεν
τις κάνω πολύ γλυκιές... Εξαρτάται επίσης
από το πόσο πηχτή μας αρέσει η μαρμελάδα.
Σε κάποιους αρέσει πηχτή σχεδόν σαν
ζελέ, σε άλλους περισσότερο ρευστή. Σε
λίγο που θα φτιάξουμε τη μαρμελάδα θα
πούμε περισσότερα.
Μπορείτε
αντί για πηκτίνη να χρησιμοποιήσετε
ζάχαρη για μαρμελάδα που δεν είναι
τίποτε περισσότερο από ζάχαρη ανακατεμένη
με πηκτίνη. Δεν την προτιμώ διότι έτσι
δεν μπορώ να κανονίσω πόσο γλυκιά και
πόσο πηχτή θέλω τη μαρμελάδα. Άσε
που είναι
και αρκετά
πιο
ακριβή!
Δοκιμάστε
να προσθέσετε στην μαρμελάδα λίγο
τριμμένο μαύρο πιπέρι ή λίγο σκόνη
κόλιαντρου ή ακόμη και λίγη σκόνη
μουστάρδας. Μην σας εκπλήσσει. Σε μικρή
ποσότητα δεν “ακούγονται” αλλά
δίνει το
καθένα του ιδιαίτερο τόνο στη μαρμελάδα.
Ειδικά
η μουστάρδα τονώνει το φραουλένιο άρωμα.
Για
να κάνουμε δύο βάζα των 800 ml
μαρμελάδα
φράουλα, θα
χρειαστούμε:
- 1.300
γρ. ώριμες κόκκινες φράουλες
- 650
γρ. λευκή ζάχαρη, το λιγότερο (αν θέλετε
μπορείτε να βάλετε έως 1.300 γρ. οπότε θα
γίνει πολύ γλυκιά)
- 1/3
κ.γλ. τριμμένο μαύρο πιπέρι ή σκόνη
κόλιαντρο ή σκόνη μουστάρδας
- 1
πρέζα αλάτι
- Το
χυμό από μισό λεμόνι
- 100
γρ. περίπου πηκτίνη
Από
την προηγουμένη μέρα, πλένουμε καλά τις
φράουλες και τις κόβουμε στα τέσσερα.
Τις βάζουμε στην κατσαρόλα που θα
βράσουμε τη μαρμελάδα, ρίχνουμε τη
ζάχαρη, ανακατεύουμε και βάζουμε την
κατσαρόλα στο ψυγείο. Την αφήνουμε
τουλάχιστον όλο τα βράδυ για να βγάλουν
οι φράουλες τα νερά τους. Βάζουμε
και στην κατάψυξη δυο πιατάκια από τα
φλυτζανάκια του καφέ.
Την
επομένη μέρα βάζουμε την κατσαρόλα στη
φωτιά και μόλις αρχίσει να βράζει,
μετριάζουμε την ένταση (στα 4/9 στην
κουζίνα μου) και
βράζουμε μέχρι να μαλακώσει τελείως το
φρούτο. Συνήθως
στα 20’ είναι εντάξει.
Με
το ραβδομπλέντερ ή με το μούλτι
πολτοποιούμε
ένα μέρος ή όλη τη μαρμελάδα, ανάλογα
με τα γούστα μας. Εμάς επειδή μας αρέσουν
οι λείες μαρμελάδες (αν θέλουμε να έχει
ολόκληρο φρούτο, τρώμε γλυκό του
κουταλιού), την πολτοποιώ τελείως.
Προσθέτουμε τη μισή ποσότητα πηκτίνης,
το
χυμό του λεμονιού
και ανακατεύουμε πολύ καλά. (Αυτό το
κάνω με το ραβδομπλέντερ, βολεύει!),
Βράζουμε ανακατεύοντας για 5’ - 7’ να
ενεργοποιηθεί η πηκτίνη.
Βγάζουμε
ένα πιατάκι από την κατάψυξη, ρίχνουμε
λίγη μαρμελάδα και σέρνουμε το δάχτυλό
μας να τη χωρίσουμε στα δύο. Μη φοβάστε
, δεν θα καείτε, κρυώνει αμέσως στο
παγωμένο πιατάκι. Αν
μείνει χωρισμένη στα δύο και δεν ενωθεί,
η μαρμελάδα είναι έτοιμη. Αν όχι,
προσθέτουμε ακόμη τη μισή από την πηκτίνη
που έμεινε και ξανακάνουμε τη διαδικασία.
Τώρα θα έχει πια πήξει. Αυτή
ποσότητα της πηκτίνης μας δίνει μια
σχετικά ρευστή μαρμελάδα, εξαρτάται
βεβαίως από την περιεκτικότητα του
φρούτου σε νερό και την ποσότητα της
ζάχαρης που βάλαμε.
Μεταφέρουμε
τη μαρμελάδα σε δυο αποστειρωμένα βάζα
(για γρήγορη
αποστείρωση πατήστε εδώ,
που να ανάβουμε ολόκληρο φούρνο για δυο
βάζα...), κλείνουμε καλά με το καπάκι και
αναποδογυρίζουμε. Αφήνουμε ανάποδα
μέχρι να κρυώσει.
Η
μαρμελάδα διατηρείται πολύ μεγάλο
χρονικό διάστημα, δεν μπορώ να σας πω
ακριβώς πόσο, θα σας πω μόνον έχω ανοίξει
βάζο που είχε ξεμείνει στο ντουλάπι
μετά από 3 χρόνια και ήταν μια χαρά.
Αν
θέλετε να δείτε πώς
Αν
σας αρέσουν οι αναρτήσεις μου, μπορείτε
να γίνετε μέλος στην ομάδα μου στο
Facebook με τίτλο “Κολατσιό!!” (κάντε κλικ
εδώ
για
να τη δείτε) ή να με ακολουθήσετε στο
twitter στο @Aleka_Ni ή να ακολουθήσετε αυτό το
ιστολόγιο πατώντας επάνω δεξιά το
κουμπάκι που γράφει “Παρακολούθηση”!
Κι αν νομίζετε ότι αξίζουν μια κοινοποίηση,
θα χαιρόμουν πολύ αν το κάνατε! Σας
ευχαριστώ!
Να
είστε όλοι καλά και καλά μαγειρέματα!
Αλέκα
Νικολαΐδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου