Μπισκότα πτι-μπερ από τη Γαλλία!

Μπισκότα πτι-μπερ από τη Γαλλία!

Τη φίλη μου τη Marie-Claire τη γνώρισα στις Βρυξέλλες όπου κάναμε το μεταπτυχιακό μας. Ήταν μια γλυκιά γαλλιδούλα, ζωντανή και χαμογελαστή που ενίοτε μας μυούσε στη γαλλική κουζίνα της περιοχή της.
Ερχόταν από ένα χωριό των Πυρηναίων όπου είχε μεγαλώσει μαζί με τα αδέλφια της. Μας περιέγραφε μια δεμένη οικογένεια με το καθημερινό τραπέζι να παίζει κορυφαίο ρόλο, όπως ήταν και ο ρόλος της γιαγιάς Marie-Claire στην κουζίνα. Παρ΄όλο που στο σπίτι υπήρχε ηλεκτρική κουζίνα η γιαγιά Marie-Claire επέμενε το χειμώνα να μαγειρεύει στην ξυλόσομπα επειδή εκεί το φαγητό “γινόταν πιο ζωντανό”! Μάλλον κάτι περισσότερο ήξερε η γιαγιά...

Όταν τελειώσαμε τις σπουδές μας και κάθε κατεργάρης γύρισε στον πάγκο του, διατηρήσαμε επαφή με τη Marie-Claire ανταλλάσοντας ευχές και γράμματα (όχι! το FB δεν είχε ανακαλυφθεί ακόμη!) αλλά δυστυχώς με τα χρόνια χαθήκαμε. Έμειναν για να μου τη θυμίζουν ανάμεσα σε άλλα οι συνταγές της και οι ιστορίες που τις συνόδευε: η σκορδόπιτα, τα αυτάκια των Πυρηναίων (τι νομίζατε, μόνοι οι Πόντιοι τρώμε “ωτία”;), τα βατραχοπόδαρα που μετ΄ επιτάσεως προσπαθούσε να με πείσει να δοκιμάσω, αν και νομίζω ότι δεν είναι τοπική σπεσιαλιτέ, τα μπισκοτάκια petit beurre (πτι-μπερ).

Τα τελευταία ταξίδεψαν κάποια πρωτοχρονιά μέσα στις βαλίτσες της Marie-Claire, πεσκέσι από τη γιαγιά Marie-Claire. Ένα απόγευμα που μαζευτήκαμε στο σπίτι της για να διαβάσουμε, με οδήγησε στις σκάλες το άρωμα από το ζεστό τσάι που με περίμενε. Κι εκεί, στο τραπέζι, δίπλα στις κούπες που άχνιζαν, ξαπλωμένα νωχελικά κάτι διάστικτα μπισκοτάκια που μοσχοβολούσαν βούτυρο... Τα κοίταξα δύσπιστα διότι τα μικρά σημαδάκια ήταν από τη ζάχαρη που φαινόταν να μην έχει λιώσει. “Αυτή είναι η μαγεία τους!”, μου είπε η φίλη μου. “Όταν ήμουν μικρή, η γιαγιά έκανε από βραδύς της ζύμη και το πρωί σηκωνόταν να τα ψήσει στη σόμπα. Ξυπνούσα με τη μυρωδιά του βουτύρου και τη βανίλιας. Μέχρι να ντυθώ είχαν κρυώσει. Τα βούταγα στο γάλα μου, μαλάκωναν αλλά έμενε η ζάχαρη να τραγανίζει στο στόμα μου. Έτσι να τα φας. Βούτηξέ τα στο τσάι”. Είχε δίκιο. Μια γρήγορη βουτιά στο ζεστό τσάι και μετά αμέσως στο στόμα. Το μπισκοτάκι κατέρρεε από το ζεστό υγρό, αλλά η ζάχαρη, καστανή και χοντρούστικη, αντιστεκόταν για μια στιγμή μέχρι να λιώσει κι αυτή με τη σειρά της μέσα στο στόμα δίνοντας μικρές-μικρές εκρήξεις γλύκας.

Φυσικά στο επόμενο ταξίδι της Marie-Claire στο χωριό της, στις αποσκευές συσκευασμένα εκτός από τα θρυλικά πια μπισκότα ήταν και η συνταγή τους, η οποία ελλείψει φούρνου έμεινε ξεχασμένη ανάμεσα στις φοιτητικές μου σημειώσεις αλλά σίγουρα όχι λησμονημένη. Τώρα πια μπορεί να μην ξέρω πού βρίσκεται η Marie-Claire, που ούτε προφίλ στο FB έχει!!!!, αλλά τη θυμάμαι και της στέλνω νοερά την αγάπη μου κάθε φορά που κάνω τα μπικοτάκια πτι-μπερ της γιαγιάς της συνοδευμένα όμως επί το ελληνικώτερον από μια κούπα ζεστό ελληνικό καφέ που κατά τη γνώμη μου τους πάει γάντι.

Τα μπισκοτάκια αυτά ελάχιστη σχέση με τα γνωστά μας πτι-μπερ που με τόση μανία τρώγαμε παιδιά. Είναι λίγο πιο χοντρούλικα και ελαφρώς σκληρούτσικα, το δε χαρακτηριστικό τους είναι οι χοντροί κόκκοι της ζάχαρης που δεν έχει λιώσει. Ψάχνοντας λίγο στο διαδίκτυο δεν βρήκα καμιά συνταγή με αυτά τα χαρακτηριστικά ούτε καν σε γαλλικές σελίδες συνταγών. Υποψιάζομαι ότι ήταν ένα ηθελημένο ή όχι κολπάκι της γιαγιάς Marie-Claire, που δεν έτυχε, πέτυχε!

Πριν πούμε όμως τη συνταγή, οφείλω να ευχαριστήσω τη φίλη μου τη Βίκυ, για την ευγενική της συμμετοχή με την ειδική φόρμα για τα μπισκότα πτι-μπερ που μου έδωσε.

Α! αν θέλετε να κάνετε τα γνωστά μας, κλασσικά μας, ελληνικά μας, λατρεμένα μας μπισκότα πτι-μπερ πατήστε εδώ .

Μπισκότα Petit Beurre της γιαγιάς Marie-Claire

Υλικά για 13-14 μπισκότα

• 200 γρ. αλεύρι γ.ο.χ.
• 80 γρ. ανάλατα βούτυρο πρόβειο (μπορείτε και αγελάδος)
• 40 γρ. χοντρή καστανή ζάχαρη
• 1/2 κ.γλ. αλάτι
• 3 κ.σ. περίπου κρέμα γάλακτος (ίσως χρειαστεί λίγο περισσότερο ή λίγο λιγότερο)
• 1 βανίλια (προαιρετικά)
• 1 κ. γλ. μπέικινγκ πάουντερ

Σ’ ένα μπολ κόβουμε το βούτυρο σε κομματάκια, κοσκινίζουμε το αλεύρι, προσθέτουμε το μπέικινγκ πάουντερ και τη βανίλια και

τρίβουμε με τα χέρια μας μέχρι να βουτυρωθεί καλά όλο το αλεύρι και να γίνει σαν άμμος.

Κάνουμε μια λακκουβίστα στη μέση και ρίχνουμε τη ζάχαρη, το αλάτι και 3 κ.σ. κρέμα γάλακτος. Συνεχίζουμε να τρίβουμε μέχρι να ενσωματωθούν καλά όλα τα υλικά και να έχουμε μια ομοιογενή ζύμη. Ίσως χρειαστεί να προσθέσουμε λίγη κρέμα γάλακτος ακόμη.

Χωρίσουμε τη ζύμη σε δύο μπάλες, την τυλίγουμε με μεμβράνη και τη βάζουμε στο ψυγείο να σφίξει. Αν θέλουμε, μπορούμε να τους δώσουμε πλατύ σχήμα, θα μας βοηθήσει να την ανοίξουμε πιο εύκολα.

Μετά από 60’ βγάζουμε μια-μια τις μπάλες από το ψυγείο, ανοίγουμε με τον πλάστη φύλλο πάχους μισού εκατοστού περίπου.

Αν έχουμε κόβουμε τα μπισκότα με τη ζιγκζακωτή ροδέλλα για τις ζύμες για να κάνει γύρω-γύρω σχεδιάκι.

Με μια οδοντογλυφίδα κάνουμε 16 τρυπούλες παράλληλα με τις πλευρές, όπως συνηθίζεται να έχουν τα μπισκότα πτι-μπερ. Θα πούμε για την ιστορία τους στην επόμενη ανάρτηση.

Μεταφέρουμε σε ταψί με λαδόκολλα και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στις αντιστάσεις στους 180^ο C περίπου 15’, μέχρι σκουρήνουν λίγο γύρω-γύρω και να εμφανιστούν τα στίγματα της ζάχαρης.

Αφήνουμε να κρυώσουν, κάνουμε έναν μυρωδάτο ελληνικό καφέ και αρχίζουμε τις βουτιές!

Να είστε όλοι καλά και καλά μαγειρέματα!

Αλέκα Νικολαΐδου