Σπουδή στα μελομακάρονα! Melomakarona! Christmas honey cookies from Greece!

English version follows

Σπουδή στα μελομακάρονα

Την ανάρτηση ανάρτηση αυτή τη χρωστώ από πέρυσι διότι δεν είναι δυνατόν σε μια ελληνική σοβαρή σελίδα μαγειρικής που σέβεται τον εαυτό της (… αν δε παινέσεις το σπίτι σου…) να λείπει η συνταγή που πιο κλασσικού χριστουγεννιάτικου ελληνικού γλυκού.

Μόλις φέτος όμως αξιώθηκα αφού ήθελα να κάνω προηγουμένως τα διαβάσματά μου σχετικά με την ιστορία του μελομακάρονου αλλά και τις δοκιμές μου για να απαντήσω (όσο – νομίζω ότι- μπορώ) σε καίρια και καυτά ερωτήματα σχετικά με το αλεύρι που ενδείκνυται, σχετικά με το προαιώνιο ερώτημα κρύο σιρόπι - ζεστά μελομακάρονα, ζεστό σιρόπι – κρύα μελομακάρονα, σχετικά με την προσθήκη σιμιγδαλιού ή όχι, σχετικά με το χρόνο σιροπιάσματος... Οι απαντήσεις ήθελαν δοκιμές, ήθελαν και αρκετό διάβασμα. Να ‘μαστε λοιπόν φέτος στην αρχή της χριστουγεννιάτικης σαρακοστής να τα λέμε για τα μελομακάρονα.

(Σας προειδοποιώ ότι η ανάρτηση είναι μεγαλούτσικη. Αν ενδιαφέρεστε μόνον για τη συνταγή, μπορείτε να προσπεράσετε τα σχόλια και να πάτε κατ΄ευθείαν σε αυτή, αλλά αν θέλετε να πετύχετε τα μελομακάρονα όπως ακριβώς σας αρέσουν, σας συμβουλεύω να τα διαβάσετε)

Κι ας αρχίσουμε - τι έκπληξη! - με ολίγη ιστορία καρυκευμένη με ολίγον από ετυμολογία!

Εκείνο το ποντιακό ανέκδοτο για τον πόντιο που βάζει μέλι στα μακαρόνια για να κάνει μελομακάρονα σίγουρα το έχετε ακούσει. Ε! λοιπόν τουλάχιστον ετυμολογικά ίσως ο πόντιος να είχε δίκιο (συμβαίνει κι αυτό καμιά φορά!) Διότι όπως διαβάζουμε “Τα μελομακάρονα έχουν ετυμολογικά αρχαιοελληνική προέλευση όσο και αν το μυαλό πάει στο ιταλικό μακαρόνι. Διότι και το ιταλικό μακαρόνι αρχαιοελληνική προέλευση έχει. Στα λεξικά αναφέρεται ότι η λέξη «μακαρόνι» παράγεται από τη μεσαιωνική ελληνική λέξη «μακαρωνία» (επρόκειτο για νεκρώσιμο δείπνο με βάση τα ζυμαρικά, όπου μακάριζαν το νεκρό). Η μακαρωνία με τη σειρά της έρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «μακαρία», που δεν ήταν άλλο από την ψυχόπιτα, δηλαδή, ένα κομμάτι άρτου, στο σχήμα του σύγχρονου μελομακάρονου, το οποίο το προσέφεραν μετά την κηδεία. Αργότερα, όταν η μακαρία περιλούστηκε με σιρόπι μελιού ονομάστηκε: μέλι+μακαρία = μελομακάρονο και καθιερώθηκε ως γλύκισμα του 12ημέρου, κυρίως από τους Μικρασιάτες Έλληνες που χρησιμοποιούν και το όνομα «φοινίκια» επειδή είχαν το σχήμα των φοινικιών (χουρμάδες). Οι Λατίνοι και αργότερα οι Ιταλοί χρησιμοποιούσαν τη λέξη μακαρωνία ως maccarone που τελικά κατέληξε να σημαίνει το σπαγγέτι. Τέλος, από το μεσαίωνα και μετά στη Γαλλία ένα είδος αμυγδαλωτού μπισκότου ονομάστηκε «macaron» (το γνωστό σε όλους σήμερα «μακαρόν»).” Οι πληροφορίες αυτές είναι σχεδόν ατόφια αντιγραφή από το διαδίκτυο αλλά δεν αναφέρω συγκεκριμένη παραπομπή διότι εμφανίζεται χωρίς υπογραφή σε πολλές σελίδες, δεν γνωρίζω ποιος αντέγραψε ποιον και έτσι αντιγράφω και εγώ! Βεβαίως υπάρχουν και άλλες εκδοχές για την ονομασία των μακαρονιών αλλά εμείς για να δικαιώσουμε τον πόντιο για την ευρηματική συνταγή του, προτιμούμε την ελληνική.

Ποιο αλεύρι;

Στην αγορά κυκλοφορούν αρκετά είδη αλεύρων, αλλά αυτά που θα μας απασχολήσουν είναι τρία: το σκληρό, το για όλες της χρήσεις (γ.ο.χ.) και το μαλακό.

Το σκληρό αλεύρι είναι πλούσιο σε γλουτένη και προσδίδει ελαστικότητα στη ζύμη. Έχει υποκίτρινο χρώμα, κυρίως λόγω των καροτενοειδών, αν και μερικές φορές υπόκειται σε λεύκανση. Είναι ιδανικό για να φτιάχνουμε ψωμί (αφού δίνει όγκο και ελαστικότητα στο ζυμάρι), για να ανοίγουμε φύλλο για πίτες και γενικά για ζύμη (αν και ανοίγει δυσκολότερα).

Το αλεύρι από μαλακό σιτάρι, έχει χαρακτηριστική αλευρώδη υφή, μικρή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες και γλουτένη και πιο άσπρο χρώμα από το σκληρό. Είναι ιδανικό για κέικ, μπισκότα, κουλουράκια, καθώς και για όλα τα γλυκά. Με το μαλακό αλεύρι, η ζύμη μένει χαμηλή, χωρίς ελαστικότητα. Γι’ αυτό, το αλεύρι αυτό χρησιμοποιείται κυρίως στη ζαχαροπλαστική.

Το αλεύρι για όλες τις χρήσεις είναι ένα αλεύρι γενικής χρήσεως που ανάλογα με τη χώρα παραγωγή τους φτιάχνεται από σκληρό ή μαλακό αλεύρι και υπόκειται σε επεξεργασία με την προσθήκη βελτιωτικών (όλα τα αλεύρια περιέχουν βελτιωτικά, έστω και αν δεν αναγράφεται στη συσκευασία). Είναι αυτό που λέμε η μέση λύση για να αποφύγουμε να έχουμε πολλά αλεύρια στο σπίτι.

Το μελομακάρονο δεν είναι παρά ένα σιροπιασμένο μπισκότο στο οποίο δεν χρειαζόμαστε ελαστικότητα. Μάλλον το αντίθετο. Επομένως αποκλείεται το σκληρό αλεύρι. Ιδανικό είναι το μαλακό αλεύρι. Για λόγους ευκολίας έχω χρησιμοποιήσει αλεύρι για όλες τις χρήσεις αλλά χρειάστηκε λίγο περισσότερο ζύμωμα με αποτέλεσμα να γίνει η ζύμη πιο σφιχτή και τα μελομακάρονα να μην είναι τόσο αφράτα.

Σιμιγδάλι ή όχι;

Η χρήση αποκλειστικά αλευριού, χωρίς προσθήκη σιμιγδαλιού, ψιλού πάντοτε, μας δίνει λίγο πιο σκληρά μελομακάρονα που όσο περισσότερο τα σιροπιάζουμε τόσο περισσότερο μαλακώνουν. Εάν λοιπόν θέλουμε ένα μαλακό μελομακάρονο ακολουθούμε μια συνταγή χωρίς σιμιγδάλι και σιροπιάζουμε αρκετή ώρα. Υπάρχουν συνταγές που λένε να αφήσουμε τα μελομακάρονα στο σιρόπι όλη τη νύχτα με σκοπό να πιούν όλο το σιρόπι. Αντίθετα αν θέλουμε να είναι πιο συμπαγή και ταυτόχρονα ζουμερά ακολουθούμε μια συνταγή που περιέχει σιμιγδάλι.

Ελαιόλαδο ή σπορέλαιο;

Ανάλογα με τις προτιμήσεις σας είναι η απάντηση! Το είδος του λαδιού επιρρεάζει κυρίως την υφή. Το ελαιόλαδο μας δίνει πιο βαρύ αποτέλεσμα σε σχέση με το σπορέλαιο (ηλιέλαιο συνήθως). Σα μέση λύση μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μισό ελαιόλαδο και μισό σπορέλαιο. Αν δεν θέλετε να κάνετε νηστίσιμα μελομακάρονα λίγο βούτυρο αγελάδος δίνει μια αναπάντεχη νότα!

Το αλκοόλ

Απαραίτητο συστατικό των μελομακάρονων για να αποκτήσουν τσαχπινιά είναι το αλκοόλ, συνήθως κάποιο μπράντι ή τσίπουρο. Για περισσότερο πορτοκαλένιο άρωμα μπορούμε να αντικαταστήσουμε το μπράντι ή το τσίπουρο με κάποιο λικέρ πορτοκαλιού αλλά στην περίπτωση αυτή η σπιρτάδα του αλκοόλ δεν είναι τόσο έντονη. Προσωπικά, επειδή έχω σχεδόν πάντα ένα βάζο με τσίπουρο όπου “πετώ” τις βιολογικές πορτοκαλόφλουδες που μου περισσεύουν, βάζω από αυτό το αρωματισμένο τσίπουρο και μ’ ένα σπάρο δυο τρυγώνια!

Πώς ζυμώνουμε;

Διευκρινίζοντας ποιο αλεύρι είναι κατάλληλο απαντήσαμε ταυτόχρονα και στο πώς και πόσο πρέπει να ζυμώσουμε: ΚΑΘΟΛΟΥ! Ανακατεύουμε ίσα ίσα για να αναμειχθούν τα υλικά, ούτε καν πλάθουμε αλλά παίρνουμε ένα κομμάτι ζύμης και με απαλές κινήσεις του δίνουμε σχήμα. Μέχρι εκεί.

Μέγεθος

Τα πολύ μικρά μελομακάρονα δε φουσκώνουν σωστά κι έτσι δεν έχουμε το απολαυστικό αφράτο αποτέλεσμα που θέλουμε.

Αλλά κυρίως το μέγεθος των μελομακάρονων είναι καθοριστικό για το σωστό μέλωμα. Εάν είναι πολύ μεγάλα δεν σιροπιάζονται σωστά μέχρι μέσα ενώ εάν είναι μικρά το πιο πιθανόν είναι να ψηθούν περισσότερο απ΄ όσο πρέπει και να μην απορροφούν το σιρόπι. Κατά τη γνώμη μου για να πετύχουμε το σωστό μέλωμα αλλά και για να έχουν όμορφη όψη είναι να ζυγίζουμε τη ζύμη. Ένα μελομακάρονο γύρω στα 35 γραμμάρια έχει το σωστό μέγεθος για να σιροπιαστεί σωστά αλλά είναι και η σωστή ποσότητα για ένα σωστό κέρασμα. Στο κάτω-κάτω ποιος τρώει μόνον ένα μελομακάρονο;

Γεμιστό ή αδειαστό;

Φυσικά είναι θέμα γούστου. Προσωπικά τα προτιμώ χωρίς γέμιση διότι δουλεύοντας τη ζύμη έστω ελάχιστα χάνεται το αφράτο αποτέλεσμα και μειώνεται το μέγεθος του μελωμένου εσωτερικού που μου αρέσει πολύ. Αν τυχόν αποφασίσω να βάλω γέμιση τότε πασπαλίζω μισά καρύδια με λίγη κανέλα και λιγότερο γαρύφαλλο και βάζω μισό καρύδι σε κάθε μελομακάρονο πάντα χωρίς να πιέζω τη ζύμη. Λόγω της ανώμαλης επιφάνειας του καρυδιού δημιουργούνται μικροί κενοί θύλακες οι οποίοι γεμίζουν με σιρόπι και το γλυκάκι μας γίνεται ακόμη πιο ζουμερό.

Το κόλπο που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι για να γεμίσουν τα μελομακάρονα είναι να φτιάχνουν ένα πιτάκι, να κόβουν ένα στρογγυλό κομμάτι με το τσέρκι και αφού βάλουν τη γέμιση το κλείνουν όπως περίπου το τυροπιτάκι. Επειδή αυτό προϋποθέτει δούλεμα της ζύμης δοκιμάστε το εξής: πάρτε τη ζύμη στην παλάμη σας, πιέστε ελαφρά με τον αντίχειρα για να γίνει ένα βαθούλωμα που θα βάλετε τη γέμιση. Σπρώχνοντας ελαφρά τις άκρες προς τα μέσα κλείστε τελείως την τρύπα, περάστε την κάτω πλευρά (όχι δηλαδή τη μεριά που το κλείσατε) από μια σίτα και ακουμπήστε το στο ταψί με την πλευρά του κλεισίματος προς τα κάτω

Το ψήσιμο

Για το ίδιο λόγο με το μέγεθος, σημαντικό είναι και το ψήσιμο. Ένα παραψημένο μελομακάρονο δεν απορροφά το σιρόπι αλλά και ένα λιγότερο ψημένο απ΄όσο πρέπει γίνεται σαν λάσπη. Το σωστό ψήσιμο είναι μια συνάρτηση της θερμότητας του φούρνου, του μεγέθους και του χρόνου. Για ένα μελομακάρονο 35 γραμμαρίων χρειάζονται 25’ σε φούρνο με αέρα στους 175^ο C μέχρι να σκουρήνουν λίγο ακόμη, αφού ούτως ή άλλως σκούρα είναι από τα μπαχαρικά.

Το σιρόπιασμα

Άλλο μεγάλο μυστηριώδες ερώτημα: Τι θερμοκρασία πρέπει να έχει το σιρόπι και τι θερμοκρασία το μελομακάρονο; Η σωστή απάντηση είναι σαφής: εξαρτάται! Τόσο απλά! Εξαρτάται λοιπόν από το πώς θέλουμε να είναι το μελομακάρονο: Αν θέλουμε να είναι εξωτερικά τραγανό και μέσα αφράτο και ζουμερό, τότε σιροπιάζουμε μόλις ξεφουρνίσουμε, όσο είναι ακόμη καυτά έχοντας το σιρόπι όσο πιο κρύο γίνεται. Εδώ παίζει ρόλο και λίγο η φυσική και μάλλον ο γιος μου είναι πιο αρμόδιος να απαντήσει για ποιο λόγο γίνεται αυτό, αλλά ασχολείται περισσότερο με την κατανάλωση μελομακάρονων παρά με την φυσική εξήγηση της συνταγής των!!!

Επομένως αν αντίθετα θέλουμε μελομακάρονα μαλακά από έξω και τραγανά στο εσωτερικό σιροπιάζουμε με ζεστό σιρόπι και κρύα μελομακάρονα.

Και τι γίνεται με το μέλι;

Απαραίτητο συστατικό για να επιβεβαιώσουν τα μελομακάρονα το όνομά τους είναι το μέλι. Συνήθως το προσθέτουμε στο σιρόπι μόλις το κατεβάσουμε από τη φωτιά. Όμως τα θρεπτικά συστατικά του μελιού καταστρέφονται σε θερμοκρασία μεγαλύτερη των 50^ο C. Επομένως καταστρέφουμε ουσιαστικά το μέλι προσθέτοντάς το στο καυτό σιρόπι. Γι’ αυτό είναι καλύτερα να προτιμούμε σιρόπια με περισσότερη ζάχαρη παρά μέλι. Το μέλι το προσθέτουμε όταν είναι πια ψημένα και μελωμένα.

Τελευταία βρίσκουμε συνταγές όπου πολύ σωστά προτείνεται να κάνουμε μια γραμμή με σιρόπι στην πιατέλα που θα βάλουμε τα μελομακάρονα και να τα ακουμπήσουμε εκεί όσο ακόμη είναι χλιαρά. Με τη λίγη αυτή θερμότητα λιώνει το μέλι και απορροφάται από το μελομακάρονο διατηρώντας με τον τρόπο αυτό τα θρεπτικά συστατικά και το άρωμά του. Του λόγου μου που κατά πώς ίσως καταλάβατε μου αρέσει να δοκιμάζω τα ανάποδα έριξα το μέλι πάνω στο μελομακάρονο και αμέσως το πασπάλισα με ψιλοκομμένο καρύδι. Είχε το ίδιο αποτέλεσμα συν το γεγονός ότι το καρύδι κόλλησε από το μέλι. Πολύ καλύτερο αυτό, με απογοητεύει να βλέπω όλο το υπέροχο καρύδι πεσμένο στην πιατέλα... Αν και μεταξύ μας εκείνη η κίνηση που κάνουμε μόνον όταν είμαστε μόνοι μας σέρνοντας το δάχτυλο εν είδη φτυαριού στην πιατέλα για να μαζέψουμε τα καρύδια και μετά να το γλύψουμε ηδονικά είναι αξεπέραστη!!! Και μη μου πει κανείς ότι δεν το κάνει. Δεν θα τον πιστέψω.

Πολύ βολικό για να κάνετε τη γραμμή με το μέλι είναι να γεμίσετε μια μεγάλη σύριγγα με χοντρό στόμιο.

Αυτά ήταν τα αποτέλεσμα της μελέτης και των δοκιμών μου. ΑΝ έχετε κάποιο άλλο μυστικό σας παρακαλώ να μας το πείτε για να συμπληρώσουμε την ανάρτηση.

Και επειδή καλή είναι η θεωρία αλλά η πράξη νοστιμότερη, ιδού και η αγαπημένη μου συνταγή για μελομακάρονα, την αρχική έκδοση της οποίας αλίευσα – πού αλλού; - στο διαδίκτυο και αν θυμάμαι καλά ήταν του Παρλιάρου (είναι η μοναδική φορά που βασίστηκα σε συνταγή του και πέτυχε...).

600γρ αλεύρι μαλακό, μπορείτε και με γ.ο.χ. αλλά τα μελομακάρονα θα είναι πιο συπαγή

170 γρ. χυμός πορτοκαλιού

30 γρ. λικέρ πορτοκάλι ή 30 γρ. μπράντι ή τσίπουρο + 15 γρ. άχνη ζάχαρη

165γρ ηλιέλαιο

100γρ ελαιόλαδο

25γρ βούτυρο αγελάδας λειωμένο (αν θέλετε να τα κάνετε νηστίσιμα, παραλείψτε το βούτυρο και προσθέσετε 25 γρ. ελαιόλαδο)

1/2 κ.γλ. σόδα

Ξύσμα από ένα πορτοκάλι

1 κ.γλ. κανέλα

1 κ.γλ. γαρύφαλλο

Για το σιρόπι:

Μισό λίτρο νερό (500γρ)

700γρ ζάχαρη, προτιμώ την καστανή, είναι λιγότερο λιγωτική

100γρ μέλι

Ένα πορτοκάλι κομμένο στη μέση

2 ξυλάκια κανέλας

Για το τελικό μέλωμα: μέλι, κατά προτίμηση ανθόμελο, και καρύδια

Ετοιμάζουμε το σιρόπι: βάζουμε όλα τα υλικά εκτός από το μέλι σ΄ένα κατσαρολάκι. Μόλις αρχίσει να βράζει έντονα, κλείνουμε τη φωτιά αφήνουμε για 1’ ακόμη. Αποσύρουμε από τη φωτιά, προσθέτουμε το μέλι, ανακατεύουμε , αφήνουμε να κρυώσει. Βάζουμε το σιρόπι στο ψυγείο για να κρυώσει καλά. Για ακόμη καλύτερα αποτελέσματα κάνουμε το σιρόπι από την προηγούμενη.

Ανακατεύουμε πολύ καλά όλα τα υλικά σ΄ένα μεγάλο μπολ. Ρίχνουμε όλο το αλεύρι με τη μία και ανακατεύουμε με τα δάχτυλα κάνουμε κυκλικές κινήσεις ανασηκώνοντας το αλεύρι μέχρι να ποτιστεί όλο με τα υγρά.

Δε ζυμώνουμε, ανακατεύουμε! Μόλις δούμε ότι δεν υπάρχουν πια άσπροι κόκκοι αλευριού σταματάμε το ανακάτεμα.

Ήρθε ή ώρα για το πλάσιμο: παίρνουμε ένα κομματάκι ζύμης, ιδανικά 35 γρ. οπότε καλύτερα να ζυγίσουμε, το πιέζουμε ελαφρά για γίνει ένα μπαλάκι.

Για να κάνουμε τα γνωστά τετραγωνάκια πιέζουμε ελαφρά το μελομακάρονο πάνω σε μια σίτα, το καλαθάκι της φριτέζας ή ότι άλλο έχει τέτοιο σχήμα. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για το σκοπό αυτό τον τρίφτη ή αλλιώς ρεντέ όπως λένε στο χωριό μου.

Αραδιάζουμε τα μελομακάρονα σε ταψί με λαδόκολλα (αν και η τελευταία δεν είναι απαραίτητη). Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 175^o C στον αέρα gia 25’.

Μόλις ξεφουρνίσουμε, ρίχνουμε αμέσως τα μελομακάρονα στο παγωμένο σιρόπι λίγα-λίγα, συνήθως βάζω 6 τη φορά. Μετράμε μέχρι το 10, τα γυρίζουμε και μετράμε ξανά μέχρι το 10. Τα βγάζουμε από το σιρόπι, τα αραδιάζουμε σε σχάρα. Αν έχουμε άλλα μελομακάρονα στο φούρνο, βάζουμε το σιρόπι στο ψυγείο μέχρι να το ξαναχρειαστούμε.

Όσο ακόμη είναι ζεστά, τα μεταφέρουμε προσεκτικά στην πιατέλα που θα τα διατηρήσουμε, πασπαλίζουμε με τριμμένο καρύδι και περιχύνουμε με μέλι κάνοντας μελένιες γραμμές πάνω στα καρύδια. Θυμηθείτε ότι πολύ πρακτική για το σκοπό αυτό είναι μια μεγάλη σύριγγα. Μελώνουμε με τον τρόπο αυτό όλα τα μελομακάρονα κάνοντας αλλεπάλληλους “ορόφους”. Αφήνουμε να κρυώσουν τελείως και μετά τα σκεπάζουμε. Στη διπλανή φωτογραφία βλέπετε τα μελομακάρονα χωρίς καρύδια διότι στα παιδιά μου αρέσουν χωρίς χωρίς καρύδια και όπως καταλαβαίνετε, για να παραφράσουμε λίγο το Σιμωνίδη, ανάγκα και γονείς πείθονται!

Πρέπει οπωσδήποτε να σκεπάσουμε μελομακάρονα για δυο λόγους: όχι μόνον για τα ενοχλητικά ιπτάμενα ζωύφια αλλά και για να αποφύγουμε τα περπατώντα ζωύφια που καθώς περνούν από δίπλα απογειώνουν ένα-ένα τα μελομακάρονα και τα κρύβουν στη μυστική σπηλιά τους (ή αλλιώς “πώς βουτάνε τα παιδιά μου τα μελομακάρονα”).

Αν σας αρέσουν οι αναρτήσεις μου, μπορείτε να γίνετε μέλος στην ομάδα μου στο Facebook με τίτλο “Κολατσιό!!” (κάντε κλικ εδώ για να τη δείτε) ή να ακολουθήσετε αυτό το ιστολόγιο πατώντας επάνω δεξιά το κουμπάκι που γράφει “Παρακολούθηση”!

Να είστε όλοι καλά και καλά μαγειρέματα!

Καλή Σαρακοστή!

Αλέκα Νικολαΐδου

Melomakarona!

Christmas honey cookies from Greece!

Melomakarona are tradiotional greek cookies, made especially for Christmas. Etymologically they are of ancient greek origin, even if the mind goes to italian macaroni, which also is of ancient greek origin. In the dictionaries it is stated that the word "macaroni" is produced by the medieval greek word "macaronia" which was a funeral dinner. Macaronia comes from the ancient

greek word "macaria", which was a piece of bread offered after the funeral. Later on, honey was added and macaronia was called meli (=honey) + macaria = melomakaro and was established as sweet cookie for Christmas mainly among the Greeks of Minor Asia. The Latins and later the Italians used the word macaronia as maccaroni, which eventually ended up meaning spaghetti. Finally, in the Middle Ages in France, a kind of almond biscuit was called "macaron" and “macaroon” in english.

• 
  600 gr of soft flour
• 170 gr orange juice
• 30 gr orange liqueur or 30 g brandy + 15 g powdered sugar
• 165 gr of sunflower oil
• 100 gr of olive oil
• 25 gr of cow butter melted (you can add extra 25g of olive oil instead of butter)
• 1/2 tsp soda
• Zest of one orange
• 1 tbsp. cinnamon
• 1 tbsp. grated cloves
• For the syrup
• Half liter of water (500 g)
• 700 grams of sugar
• 100g of honey
• An orange cut in halfs
• 2 cinnamon sticks

For the final presentation: honey and walnuts

Prepare the syrup: put all the ingredients except honey in a saucepan. As soon as it begins to boil, reduce the fire and boil for one more minute. Remove from heat, add honey, mix, let cool. Put the syrup in the refrigerator to cool well. For even better results, make the syrup from the previous day.

For the dough , mix all ingredients except the flour.

Add all the flour at once and stir with your fingers with circular movements by lifting the flour until it absorbs all the liquids. Do not knead, mix! Once you see that there are no longer white spots of flour, stop mixing.

It's time to shape melomakarona: get a piece of dough, ideally 35gr (so better weigh the dough), shape it to make a ball. To make the traditional decoration, press lightly the melomakarono on a fryer basket or a cheese grater.

Put the melomacarona on a baking sheet (though the latter is not necessary). Bake in preheated oven at 347ο F or 175 ° C in the air for 25', not more.

When baked, immediately put the melomacarona into the icy syrup. Do not put many for the syrup not to get hot. It is important to be very cold. I usually put six at a time. Measure up to 10, turn them and count again until 10. Remove them from the syrup and put on a rack. If there are more melomakarona baking in the oven, put the syrup in the refrigerator until you need it again.

As long as melomakarona are warm, put them carefully on a platter, sprinkle with a grated nut and make a line with honey on them. Allow to cool completely and then cover. 

Be well and have delicious cookings!

Happy Christmas!

Alexandra Nikolaidou