Κοτόπουλο κοκκινιστό στην κατσαρόλα με πατάτες τηγανητές

Κοτόπουλο κοκκινιστό στην κατσαρόλα με πατάτες τηγανητές

(Σε άφησα μόνο σου εδώ και καιρό, αγαπημένο μου μπλογκ! Λίγο η μαγειρική κούραση, λίγο η έλλειψη έμπνευσης, πολύ η επιθυμία να διώξω από πάνω μου κάποια περιττά κιλά (Δε σου λέω πόσα, δε σου λέω πόσα! Την ηλικία μου τη λέω, δε μπορώ να κάνω τίποτε για αυτή. Τα κιλά μου δε λέω!!!!) Κι όμως, αν και μόνο σου τόσους μήνες είχες ωραία πορεία, φαίνεται ότι βοήθησες αρκετούς να ηρεμήσουν μ΄ένα κουτάλι και μια κατσαρόλα, βρουν μαγειρικά μονοπάτια, να ευχαριστήσουν αγαπημένους ανθρώπους.

Στους φίλους που τους περασμένους μήνες της μαγειρικής σιωπής μου περιδιάβηκαν στα μονοπάτια σου, θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ! Ελπίζω στις μέρες που έρχονται να καταφέρω με τη σειρά μου να βοηθήσω τις μαγειρικές αναζητήσεις τους...)

Ψάχνοντας για έμπνευση τόσο καιρό μετά και αφού έκανα αρκετές απόπειρες χωρίς ικανοποιητικό αποτέλεσμα, αποφάσισα να με υποχρεώσω σε δράση. Έστειλα λοιπόν στον Κ.Κ., φίλο από τα παλιά που τον έχω για μερακλή και καλοφαγά, ένα σχετικά μυστηριώδες μήνυμα “Ποιό είναι το αγαπημένο σου φαγητό; Μην ανησυχείς, καμιά σχέση με τηγανόψωμα!”(*) Μάλλον λίγο απόρησε - τι ξεκάρφωτη ερώτηση είναι αυτή; Κι ενώ εγώ ήλπιζα σε κάποιο εντυπωσιακό και δύσκολο φαγάκι, έτσι σαν σπρώξιμο για να ανασκουμπωθώ και να αρχίσω τα τρελά μου, ήρθε η απάντηση: “Κοτόπουλο κοκκινιστό στην κατσαρόλα με πατάτες τηγανητές”. “Ευκολάκι, μάλλον τις επόμενες ημέρες θα δεις κάτι”, του απάντησα προσπαθώντας να με υποχρεώσω ακόμη περισσότερο. Σχολίασε την απάντησή μου με ένα

και εκεί σταμάτησε. Μάλλον από προσωπική ματαιοδοξία αναρωτιέμαι αν ξανασκέφτηκε την “κουφή” ερώτησή μου. (Φίλε Κ.Κ., αν το διαβάσεις, άφησε έστω ανώνυμα ένα σχόλιο, πλιιιιζζζ! Να βγω από την περιέργεια!)

Όταν τελείωσε η διαδικτυακή συνομιλία μας, άρχισαν τα δύσκολα... Μα κοκκινιστό κοτόπουλο και μάλιστα στην κατσαρόλα; Χάθηκε να είναι έστω στο φούρνο; Κάτι σε sous vide; Λίγο καμένο για να το πούμε καπνιστό; Κάτι γκουρμεδιάρικο, πειραγμένο, φευγάτο να λέω ότι δημιούργησα πάλι;

Πέρα από την πλάκα, είναι πραγματικά ένα υπέροχο φαγητό. Τα κλασσικά, τα μαμαδίστικα, τα παραδοσιακά φαγητά, όλα αυτά στα οποία καταφεύγουμε όταν θέλουμε να νιώσουμε χαλαρά και άνετα, όταν θέλουμε να ευχαριστηθούμε πραγματικά το φαγητό μας και όχι να κάνουμε γευστικούς ζογκλερισμούς, είναι κλασσικά, είναι μαμαδίστικα, είναι παραδοσιακά διότι απλώς είναι ο καλύτερος τρόπος για να μαγειρέψουμε τα συγκεκριμένα υλικά. Είναι επιλογές που έγιναν μέσα από δεκαετίες, ίσως και περισσότερο, συνταγές που επικράτησαν απλώς διότι ήταν οι πιο νόστιμες ανάμεσα σε άλλες που κατά καιρούς ήταν στη μόδα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήταν οι πιο εύκολες και οι πιο γρήγορες. Πόσο εύκολο και γρήγορο είναι να κάνεις σαρμαδάκια, ειδικά στο σπίτι μου που κάτω από 180 σαρμαδάκια στην κατσαρόλα είναι μεζεδάκι!

Μ΄αυτές τις σκέψεις στο μυαλό μου άρχισα να ψάχνω τι θα μπορούσα να κάνω σε ένα κλασσικό κοκκινιστό κοτόπουλο χωρίς να του αλλάξω το χαρακτήρα αλλά αντίθετα να το βελτιώσω. Τέτοια φιλοδοξία η αφεντιά μου, να βελτιώσει μια συνταγή κάποιων δεκαετιών. Θα έλεγα αιώνων αλλά σκέφτομαι ότι οι τηγανητές πατάτες έχουν ιστορία μόλις 150 ετών περίπου αφού χρειάστηκε να περάσουν τρεις και πλέον αιώνες κατανάλωσης πατάτας στην Ευρώπη για να σκεφτούν να τις τηγανίσουν. Κάλλιο αργά παρά ποτέ!

Λοιπόν για τις τηγανητές πατάτες έχουμε ήδη μιλήσει, είπαμε πώς μπορούμε να κάνουμε σπιτικές προτηγανισμένες πατάτες για να μην τηγανίζουμε με τις ώρες λίγο πριν κάτσουμε στο τραπέζι αλλά και για να είναι όλες φρεσκοτηγανισμένες. Πάει αυτό. Τι άλλο μένει; Το κοτόπουλο είναι κοτόπουλο.... Μας μένει μόνον η ντομάτα. Πώς να την κάνω τη σάλτσα ντομάτας ώστε και κοκκινιστό να είναι και το κατιτίς να έχει, οέο; Όχι τίποτε άλλο, ο Κ.Κ. το τόνισε (τι θράσος!): στην κατσαρόλα! Χμ! Για το κοτόπουλο έλεγε στην κατσαρόλα, όχι για τη σάλτσα. Κι αν το κάνω με εκείνη την μυρωδάτη, ντοματένια σαλτσούλα μου που την κάνω στο φούρνο, γλυκαίνουν οι ντομάτες και μοσχοβολά ο τόπος; Για τις μακαρονάδες την ετοιμάζω, αλλά γιατί όχι για το κοτόπουλο; Στο κάτω-κάτω αν αποτύχει, ποιος θα το μάθει; Σίγουρα όχι ο Κ.Κ., αν και ηθικός αυτουργός της αποτυχίας ή της επιτυχίας μου.

Αυτή η σαλτσούλα ξεκίνησε όπως όλες οι μεγάλες (αν δεν παινέψεις το σπίτι σου..) συνταγές από τύχη. Όλοι μας έχουμε ψήσει ντομάτες στα κάρβουνα, τις πασπαλίσαμε με αλάτι, ελαιόλαδο και λίγο δυόσμο για να απολαύσουμε το ουζάκι μας κάποια ζεστή καλοκαιρινή μέρα (πούντο, πούντο το καλοκαίρι φέτος;) Κάποια φορά κάποιες τέτοιες ντομάτες περίσσεψαν και επειδή δεν πετάμε τίποτε, τις έβαλα στο ψυγείο και την επομένη ημέρα ψιλοκομμένες στεφάνωσαν μια απλή μακαρονάδα με ελαιόλαδο. Υπέροχο! Έκτοτε η σκέψη προχώρησε και τώρα πια συχνά-πυκνά ψήνω ντομάτες είτε στα κάρβουνα όταν έχω τη δυνατότητα είτε στο φούρνο μαζί με κάποια άλλα λαχανικά και ψιλοκομμένα μαζί με κάποιο φρέσκο μυρωδικό οργιάζουν στις κρύες καλοκαιρινές μακαρονάδες. Αυτή τη σάλτσα λοιπόν χρησιμοποίησα ως βάση για το κοκκινιστό κοτόπουλο.

ΟΚ! ΟΚ! Κάπου εδώ είναι που σκέφτεστε “Τι πολλά που λέει αυτή η γυναίκα!”. Γι΄αυτό λοιπόν κάνω τη χάρη, το σταματώ εδώ και πάμε να φτιάξουμε τη συνταγή.

Κοτόπουλο κοκκινιστό με τηγανητές πατάτες

Για τη σάλτσα ντομάτας

1 κιλό ώριμες κόκκινες ντομάτες

1 χρωματιστή πιπεριά, όχι πράσινη.

1 μέτριο κρεμμύδι άσπρο ή καφέ, όχι κόκκινο

1 μέτριο καρότο

Λίγο δεντρολίβανο προαιρετικά

2 σκελίδες σκόρδο

Αλάτι χοντρό

2 κ.σ. ελαιόλαδο.

Απλά πράγματα: πλένουμε τα λαχανικά, πετάμε τους σπόρους από την πιπεριά, καθαρίζουμε το κρεμμύδι. Τα κόβουμε σε μεγάλα κομμάτια και τα αραδιάζουμε σε ένα ταψί στρωμένο με λαδόκολλα. Πασπαλίζουμε με αλάτι, δενδρολίβανο, λαδώνουμε και με τα χέρια ανακατώνουμε καλά. Ψήνουμε στο φούρνο στους 200^ο C για 40’ περίπου μέχρι να μαλακώσουν καλά. Γυρνάμε το φούρνο στο γκριλ και ψήνουμε μέχρι να “αρπάξουν” ελαφρά.

Πολτοποιούμε τα λαχανικά, τα περνάμε από λεπτή σίτα και η σάλτσα μας είναι έτοιμη. Τη διατηρούμε σε γυάλινο βάζο στο ψυγείο μέχρι να την χρησιμοποιήσουμε.

Μερικά μυστικά:

Καλύτερα είναι να βάλετε τα λαχανικά σε μία στρώση στο ταψί. Αν θέλετε να κάνετε μεγαλύτερη ποσότητα, τότε προσαρμόστε το χρόνο ψησίματος ανάλογα και φροντίστε να ανακατώσετε μια-δυο φορές πριν γυρίσετε το φούρνο στο γκριλ.

Συνηθίζουμε να προσθέτουμε λίγη ζάχαρη στη σάλτσα ντομάτας. Παλαιότερα το έκανα αλλά τώρα πια επηρεασμένη από ένα σχετικό σχόλιο του σεφ Χριστόφορου Πέσκια, το αποφεύγω. Ζάχαρη είναι αυτή, απ΄ότι λένε μόνον καλό δεν κάνει. Στο κάτω-κάτω αυτή είναι η ντομάτα, ελαφρά ξυνούστικη. Γιατί να της αλλάξουμε χαρακτήρα; Εξάλλου αν οι ντομάτες είναι ώριμες, με το ψήσιμο αποκτούν γλύκα από μόνες τους. Θα μαγειρευτούν ακόμη λίγο και στην κατσαρόλα. Μην ξεχνάτε ότι η ντομάτα είναι το μόνο, από όσο ξέρω, λαχανικό που όσο “κακοποιείται” τόσο καλύτερο γίνεται!

(Η σάλτσα για την κρύα μακαρονάδα γίνεται κάπως διαφορετικά, είναι καλύτερα να είναι στα κάρβουνα. Μόλις έχω την ευκαιρία θα σας την πω κι αυτή.)

Για το κοκκινιστό κοτόπουλο

1 κοτόπουλο σε μερίδες

1 κ.σ. πελτέ ντομάτας για να δώσει κόκκινο χρώμα

1 φλ. του καφέ λευκό κρασί

2/3 περίπου της κούπας από τη σάλτσα ντομάτας

1 ξύλο κανέλλας ή 1 κ.γλ. κανέλλα σε σκόνη
1 κ.γλ. πάπρικα καπνιστή

Αλάτι – Πιπέρι

Ελαιόλαδο

Ξεκινούμε αφαιρώντας την πέτσα από το κοτόπουλο διότι καθώς μαγειρεύεται βγάζει αρκετό λίπος και το φαγητό μας γίνεται πιο βαρύ. Θυμηθείτε ότι δεν την πετάμε. Τη διατηρούμε στην κατάψυξη και όταν μαζευτούν και τα άλλα απαραίτητα “σκουπιδάκια” κάνουμε υπέροχο σπιτικό ζωμό κοτόπουλο.

Σε δυνατή φωτιά βάζουμε σε πλατιά κατσαρόλα λίγο ελαιόλαδο και ξανθαίνουμε τα κομμάτια του κοτόπουλου από όλες τις πλευρές. Προσθέτουμε και σωτάρουμε για λίγο τον πελτέ. Σβήνουμε με το λευκό κρασί, περιμένουμε να εξατμισθεί το αλκοόλ, αλατοπιπερώνουμε, προσθέτουμε τα μπαχαρικά και τη σάλτσα ντομάτας, σκεπάζουμε με καπάκι.

Συνηθίζεται να σβήνουμε τα κοκκινιστά με κόκκινο κρασί. Ειδικά στο κοτόπουλο προτιμώ το λευκό διότι κατά τη γνώμη μου του ταιριάζει περισσότερο και το φαγητό γίνεται πιο ελαφρύ. Μόλις αρχίσει να βράζει μετριάζουμε τη φωτιά και αφήνουμε το μαγειρευτεί. Δεν προσθέτουμε νερό, το κοτόπουλο θα βγάλει τα δικά του υγρά, εκτός κι αν είναι καμιά κότα αλανιάρικη οπότε μάλλον θα χρειαστεί να προσθέσετε λίγο ζεστό νεράκι. Μαγειρεύουμε περίπου 30’. Αν δούμε ότι υπάρχουν ακόμη υγρά στην κατσαρόλα, ξεσκεπάζουμε, δυναμώνουμε τη φωτιά και συνεχίζουμε μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά και να μείνει μόνον η σάλτσα.

Οι τηγανητές πατάτες που θα συνοδεύσουν το κοτόπουλο γίνονται ακόμη πιο νόστιμες εάν μόλις γίνει το φαγητό τις προσθέσουμε και αυτές ανακινώντας την κατσαρόλα με κυκλικές κινήσεις. Βέβαια έτσι χάνουν την τραγανότητά τους καθώς παπαριάζουν μέσα στη σάλτσα, αλλά γούστα είναι αυτά, πράξτε κατά βούληση. Αν όμως θέλετε να κάνετε κάτι τέτοιο, αυξήστε την ποσότητα της σάλτσας που θα βάλετε αρχικά.

Για τις τηγανητές πατάτες και πως θα μπορέσετε να τις προετοιμάσετε ακόμη και από την προηγούμενη μέρα μπορείτε να δείτε κάνοντας κλικ εδώ.

Σερβίρουμε και απολαμβάνουμε το φαγητό μας με ένα ποτήρι λευκό κρασί. 

Στην υγειά σου, φίλε Κ.Κ.!!!

Αν σας αρέσουν οι αναρτήσεις μου, μπορείτε να γίνετε μέλος στην ομάδα μου στο Facebook με τίτλο “Κολατσιό!!” (κάντε κλικ εδώ για να τη δείτε) ή να με ακολουθήσετε στο twitter στο @Aleka_Ni ή να ακολουθήσετε αυτό το ιστολόγιο πατώντας επάνω δεξιά το κουμπάκι που γράφει “Παρακολούθηση”! Κι αν νομίζετε ότι αξίζουν μια κοινοποίηση, θα χαιρόμουν πολύ αν το κάνατε! Σας ευχαριστώ!

Να είστε όλοι καλά και καλά μαγειρέματα!

Αλέκα Νικολαΐδου

(*) Για το μυστήριο με τα τηγανόψωμα κάνετε κλικ εδώ