Τα άλαδα του 15αύγουστου! Μπακλαβάς άλαδος!

Μπακλαβάς άλαδος

Οι μέρες της νηστείας του Δεκαπενταύγουστου είναι για μένα μια πρόκληση. Συνήθως βρισκόμαστε στο εξοχικό και γειτονεύουμε με συγγενείς που νηστεύουν. Έτσι η πρόκληση για πρωτότυπες άλαδες συνταγές είναι μεγάλη. Το άλαδο φαγητό είναι σχετικά εύκολο μπροστά στην πρόκληση ενός άλαδου γλυκού.
Επειδή αποφεύγω να χρησιμοποιήσω διάφορα υλικά που εμφανίστηκαν στην εποχή μας και φαίνεται να κάνουν την νηστεία πιο εύκολη, όπως είναι το νηστίσιμο “τυρί” ή οι διάφορες φυτικές κρέμες, τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα. Πέρα από το γλυκό του κουταλιού, που δεν είναι από τις αδυναμίες μου, υπάρχουν διάφορες συνταγές για άλαδα κέικ, αλλά ποτέ μου δεν θεώρησα γλυκό το κέικ... Ούτε και τις κρέμες. Έμεναν λοιπόν οι γρανίτες αλλά ούτε και αυτές που πολυαρέσουν. Προσφάτως ανακάλυψα την υπέροχη μους σοκολάτας χωρίς αυγό και κάτι έγινε.. Παρ΄όλο που συνήθως δεν τρώω γλυκά, ήθελα ένα πραγματικό γλυκό, από αυτά που τρως δυο μπουκιές και νιώθεις πλήρης (τουλάχιστον εγώ, διότι για τους υπολοίπους της οικογένειας ας μην μιλήσουμε καλύτερα!)

Γι΄αυτό μ΄αρέσουν τα σιροπιαστά. Με δυο-τρεις μπουκίτσες και ανάμεσά τους δυο γουλιές ...γάλα που καθαρίζει τον ουρανίσκο και τον προετοιμάζει να υποδεχτεί πανηγυρικά την επόμενη μπουκιά (καλά-καλά μη γελάτε, αυτό είναι άάάάλλο ανέκδοτο) συνήθως ικανοποιείται η όρεξή μου για γλυκό. Τα σιροπιαστά όμως έχουν σίγουρα κάποια λιπαρή ουσία ή τουλάχιστον ελαιόλαδο (σε επόμενη ανάρτηση θα σας πω για τον λαδένιο μπακλαβά μου). Γίνεται να κάνουμε σιροπιαστό χωρίς λιπαρή ουσία; Κι όμως γίνεται, αρκεί η υπόλοιποι της οικογένειας να αντέξουν τους πειραματισμούς μας (και με την ευκαιρία ευχαριστώ δημοσίως το σύζυγο και τους γιούς μου για την υπομονή τους και την ανοχή τους να δοκιμάζουν και να καταναλώνουν τους όχι πάντοτε επιτυχημένους πειραματισμούς μου!)

Ίσως κάποιοι διαφωνήσουν με την ονομασία αυτού του γλυκού ως “μπακλαβά”. Επειδή όμως μου αρέσει να πηγαίνω by the book, όταν με βολεύει βεβαίως, βεβαίως, μπακλαβάς είναι, όπως ήδη είπαμε στον αλλιώτικο μπακλαβά, “ένα γλύκισμα από φύλλο, ξηρούς καρπούς, μπαχαρικά, ξερά φρούτα και σιρόπι ή μέλι”! ‘Αλαδος μπακλαβάς, λοιπόν και πάμε να τον φτιάξουμε.

1 πακέτο φύλλα κρούστας

300 γρ. ωμά φιστίκια κάσιους ή οποιοδήποτε ωμό ξηρό καρπό της αρεσκείας σας

3 κ.γλ. κανέλλα σκόνη

1,5 κ.γλ. γαρύφαλλο σκόνη

400 γρ. μέλι, προτιμητέο το ανθόμελο

1 κ.σ. λάδι από το ταχίνι

Τρίβουμε τα κάσιους (ή οποιονδήποτε άλλο ξηρό καρπό χρησιμοποιούμε) φροντίζοντας να παραμείνουν χουτρούστικα διότι θα βοηθήσει στο ψήσιμο και τα ανακατεύουμε με τα μπαχαρικά. Αλείφουμε ένα ταψί 35Χ40 περίπου με την κουταλιά του λαδιού από το ταχίνι για να μην κολλήσει ο μπακλαβάς.

Στον πάγκο μας απλώνουμε τα φύλλα και τα σκεπάζουμε με μια πετσέτα για να μην στεγνώσουν, αν και μεταξύ μας ποτέ δεν το έκανα και ποτέ δεν είχα πρόβλημα. Εσείς πάντως πράξτε κατά βούληση. Παίρνουμε ένα-ένα φύλλο και το πασπαλίζουμε με φυστίκι. Σπρώχνοντας ελαφρά από την μεγάλη πλευρά σουρώνουμε το φύλλο σαν ακορντεόν προσέχοντας να μη συγκεντρωθεί το φιστίκι σε ένα μέρος και να μην πατηθούν πολύ τα φύλλα.

Το συγκεκριμένο δίπλωμα του φύλλου είναι το κυριότερο για να πετύχουμε ένα αφράτο άλαδο μπακλαβά. Χρειαζόμαστε να μείνει αέρας ανάμεσα για να ψηθούν σωστά και να μην κολλήσουν λόγω της απουσίας λιπαρής ουσίας. Γι΄αυτό το λόγο άλλωστε χοντροτίψαμε τους ξηρούς καρπούς.

Μεταφέρουμε το σουρωμένο φύλλο στο ταψί και συνεχίζουμε με τα υπόλοιπα, φροντίζοντας να μην τα στριμώχνουμε αλλά απλώς να τα τοποθετούμε το ένα δίπλα στο άλλο.

Καλύτερα να αφήσουμε τον μπακλαβά μας άκοπο διότι, όσο απαλά κι αν προσπαθήσουμε να τον κόψουμε, θα πιέσουμε τα φύλλα και δεν θα έχουν πλέον πολύ αέρα μεταξύ τους για ψηθούν σωστά. Μπορούμε εύκολα να τον κόψουμε όταν έρθει η ώρα να σερβίρουμε χρησιμοποιώντας ένα λεπτό πριονωτό μαχαίρι.

Ψήνουμε στο φούρνο στις αντιστάσεις σε σχετικά χαμηλή θερμοκρασία (140^ο -150^ο C) ανάλογα με το φούρνο μας για 60’-70’ μέχρι ψηθεί μέχρι μέσα και να ροδίσει. Αν δούμε ότι δεν ροδίζει ανεβάζουμε τη θερμοκρασία στους 170^ο C δέκα λεπτά πριν ξεφουρνίσουμε.

Μόλις βγάλουμε τον μπακλαβά μας από το φούρνο και όσο είναι ακόμη καυτός, περιχύνουμε με το μέλι, φροντίζοντας να πάει παντού. Είναι πιο εύκολο να περιχύσουμε ομοιόμορφα το μέλι αν χρησιμοποιήσουμε ένα μαλακό πλαστικό μπουκάλι με μυτερή άκρη, σαν αυτά που χρησιμοποιούν στα γυράδικα για να βάζουν μουστάρδα και κέσταπ. Επειδή ο μπακλαβάς είναι καυτός, το μέλι θα ρευστοποιηθεί και θα εισχωρήσει. Τον αφήνουμε να κρυώσει περίπου μισή ώρα, για να ξανασταθεροποιηθεί το μέλι και σερβίρουμε!

Θα διαπιστώσετε ότι πρόκειται για ένα κυριολεκτικά τραγανό γλυκό και κάνει ένα θεαματικό “κράτς” όταν το τρώμε. Για το λόγο αυτό τρώγεται αποκλειστικά με το χέρι. Ο δε μεγάλος γιος μου, που συνήθως δε νηστεύει, ανακάλυψε ότι είναι υπέροχος με δροσερό γιαούρτι (περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα ή αλλιώς μπακλαβάς με γιαούρτι!!!)

Για περισσότερες άλαδες συνταγές κλίκ:

Άλαδη σαλάτα ρεβιθιών με άλαδη μαγιονέζα

Άλαδη φάβα

Άλαδα φρέσκα φασολάκια

Αν σας αρέσουν οι συνταγές μου μπορείτε να με ακολουθήσετε στο Google, εφόσον έχετε λογαριασμό στο Google ή γράψετε το e-mail σας στο κουτάκι επάνω δεξιά και να πατήσετε “Submit” ή να ακολουθήσετε τη σελίδα μου στο Facebook "Κολατσιό από σπίτι" Έτσι θα ενημερώνεστε αμέσως για κάθε καινούργια συνταγή. Κι αν νομίζετε ότι αξίζουν μια κοινοποίηση πατήστε ένα από τα κουμπάκια κάτω αριστερά ώστε να κοινοποιηθεί αμέσως όπου θέλετε! Σας ευχαριστώ!

Να είστε όλοι καλά και καλά μαγειρέματα!

Αλέκα Ν.