Επιχείρηση “σπιτικό κολατσιό στο σχολείο” Οργάνωση, συσκευασία, συντήρηση

Όσο κι αν μας αρέσει η μαγειρική και η ζαχαροπλαστική, όσο και αν η καθημερινή προετοιμασία του φαγητού για το σπίτι μας έχει γίνει ρουτίνα, η προετοιμασία του φαγητού των παιδιών μας για το σχολείο δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ο κυριότερος λόγος γι΄ αυτό είναι διότι υπάρχουν γύρω μας τόσοι γευστικοί, εύκολοι και θελκτικοί προς τα παιδιά πειρασμοί τους οποίους κυριολεκτικά πρέπει να ανταγωνιστούμε για να καταφέρουμε να τα πείσουμε να παίρνουν με ευχαρίστηση αυτό που ετοιμάσαμε, να το καταναλώνουν αλλά και να μη νιώθουν μειονεκτικά σε σχέση με τα άλλα παιδιά (δυστυχώς δεν είναι λίγα) που προτιμούν – καταφεύγουν στην εύκολη λύση των έτοιμων βιομηχανοποιημένων εδεσμάτων.

Το μυστικό προς την επιτυχία είναι η πιστή τήρηση του κανόνα “παίρνω φαγητό από το σπίτι”. Η επιτυχία εξαρτάται από δυο παράγοντες:

πρέπει αφενός να πείσουμε τα παιδιά ότι πρέπει να παίρνουν φαγητό από το σπίτι, αναλύοντάς τους λόγους αλλά και εμείς να είμαστε συνεπείς στα λεγόμενά μας, φροντίζοντας να τηρούμε τον κανόνα.

Σημαντικό ρόλο παίζει η συχνή εναλλαγή των εδεσμάτων . Καθόλου εύκολο, οφείλω να ομολογήσω. Γι’ αυτό καταρτίζουμε έναν κατάλογο με αυτά που ξέρουμε ότι αρέσουν στα παιδιά μας. Φυσικά όταν θέλουμε να προσθέσουμε κάτι καινούργιο καλόν είναι να το ετοιμάσουμε και να το δώσουμε να το δοκιμάσουν τουλάχιστον μία φορά στο σπίτι. Μόνον αν περάσει από τον αυστηρό έλεγχο και την τελική αποδοχή των μικρών πριγκίπων και πριγκιπισσών μας θα μπει στον κατάλογο. Έτσι θα είμαστε, κατά τεκμήριο, σίγουροι ότι θα το καταναλώσει.

Έχουμε παρασκευασμένα ήδη κάποια από τα εδέσματα του καταλόγου που μπορούν να συντηρηθούν, ίσως και ωμά, στην κατάψυξη. Στις αναρτήσεις που θα ακολουθήσουν, κάθε φορά που κάποια παρασκευή μπορεί να καταψυχθεί, θα το αναφέρουμε. Έτσι όταν για κάποιο λόγο δεν μπορούμε να παρασκευάσουμε κάτι φρέσκο, θα καταφεύγουμε στη λύση των καταψυγμένων. Μερικές φορές μάλιστα, όπως στα ψωμάκια για τα σάντουιτς, η κατάψυξη επιβάλλεται, διότι είναι μάλλον ανέφικτο να ζυμώνουμε και να ψήνουμε ψωμάκια καθημερινά. Επίσης κάθε φορά που προετοιμάζουμε ή μαγειρεύουμε κάτι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για το σχολείο φροντίζουμε να κάνουμε λίγο περισσότερο για το σκοπό αυτό.

Όταν τους δίνουμε κάτι στο σχολείο για πρώτη φορά, έστω και αν πέρασε από τη δοκιμή στο σπίτι, ρωτάμε τα παιδιά αν τους άρεσε, αν διατηρήθηκε σωστά στη συσκευασία που το βάλαμε μέχρι να καταναλωθεί, αν τους ήταν εύκολο να το φάνε. Θα εκπλαγείτε κάποιες φορές από τις παρατηρήσεις τους! Ίσως και να σας φανούν υπερβολικές ιδιοτροπίες. Θυμηθείτε όμως ότι το σχολικό περιβάλλον είναι τελείως διαφορετικό από το σπιτικό, ότι οι παρατηρήσεις των συμμαθητών καμιά φορά παίζουν καταλυτικό ρόλο, ότι τα παιδιά δεν έχουν τις ευκολίες που έχουν στο σπίτι. “Θέλω το σάντουιτς να είναι λεπτό. Δεν μου αρέσει να ανοίγω το στόμα σα χάνος!” μου είπε χθες ο μεγάλος μου γιος. Χμ! Πρέπει λοιπόν να βρω έναν τρόπο να κάνω το σάντουιτς όσο πιο λεπτό γίνεται. Έχετε μήπως καμιά ιδέα;

Φροντίζουμε η συσκευασία να είναι υγιεινή, εύχρηστη και αποδεκτή από το παιδί. Προσπαθούμε όσο το δυνατόν να αποφύγουμε τα πλαστικά και τα αλουμινένια. Είναι δύσκολο διότι, ειδικά στις περιπτώσεις που το φαγητό τοποθετείται σε ταπεράκι, πρέπει ταυτόχρονα να είναι και άθραυστο. Ευτυχώς κυκλοφορούν στο εμπόριο ανοξείδωτα δοχεία φαγητού σε οικονομικές τιμές. Είναι καλό να τα προτιμήσουμε.

Πολλές φορές το φαγητό δεν χρειάζεται να συσκευασθεί σε ταπεράκι. Στις μεγαλύτερες ηλικίες, που το παιδί δεν θα κάτσει με τους συμμαθητές του σε κάποιο σημείο της αυλής για να φάει, αλλά θα το κάνει ταυτόχρονα με κάτι άλλο, ειδικά αν είναι αγόρι, είναι προτιμότερο το φαγητό να είναι σε σταθερή μορφή, όπως είναι τα σάντουιτς και τα κουλούρια. Για δεκαετίες το αλουμινόχαρτο ήταν η ιδεώδης λύση συσκευασίας. Όμως τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες αναθεώρησαν τις απόψεις τους ως προς το κατά πόσο υγιεινή είναι η χρήση του αλουμινίου στα τρόφιμα. Προς το παρόν κάνουν λόγο για επικινδυνότητα όταν το αλουμινόχαρτο ζεσταίνεται ή έρχεται σε επαφή με όξινα και αλμυρά υλικά. Αλλά είμαστε σίγουροι;

Μια πολύ εύκολη και οικονομική λύση είναι τα ειδικά σακουλάκια τροφίμων που χρησιμοποιούν στους φούρνους ή στα τοστάδικα. Πωλούνται με το κιλό και μπορούμε να τα προμηθευτούμε από τα καταστήματα που προμηθεύουν τους επαγγελματίες (ρωτήστε στο φούρνο της γειτονιάς). Είναι εύχρηστα και φθηνά. Αν θυμάμαι καλά πριν από ένα χρόνο πήρα μια κούτα που στοίχισε περίπου 18 ευρώ, περιείχε εκατοντάδες σακουλάκια και σήμερα έχει φτάσει μέχρι τη μέση. Σκεφθείτε ότι ετοιμάζω τρία σακουλάκια καθημερινά. Πόσο αλουμινόχαρτο θα είχα αγοράσει με 18 ευρώ;

Κάτι όμως που είναι εξίσου σημαντικό και ίσως δύσκολα μπορούμε να το φανταστούμε, είναι η εντύπωση που προκαλεί στο σχολείο το αλουμινόχαρτο σε αντίθεση με το χάρτινο σακουλάκι. Το δεύτερο φαίνεται να είναι αγορασμένο από κάποιο φούρνο! Έτσι το παιδί δε νιώθει μειονεκτικά σε σχέση με τα υπόλοιπα που ανοίγουν τις έτοιμες συσκευασίες. Σας θυμίζω αυτό που έγραψα στην προηγούμενη ανάρτηση: “Φούρνο έχει η μαμά σου;”, ρώτησαν στο σχολείο το μεγάλο μου γιο!!

Μια ακόμη λύση, την οποία ομολογώ ότι δε δοκίμασα διότι στο μεταξύ τα σακουλάκια μου έλυσαν τα χέρια, είναι ίσως η χρήση της ειδικής οικιακής συσκευής σφραγίσματος, νομίζω σακουλοποιητή τη λένε. Αυτό βέβαια προϋποθέτει την αγορά της συσκευής και των ειδικών σακουλών και σίγουρα στοιχίζει περισσότερο από τα απλά χάρτινα σακουλάκια. Αν παρ΄ ελπίδα το έχει δοκιμάσει κάποιος, ας μας γράψει γι’ αυτό!

Αυτή ήταν η δική μου εμπειρία για το θέμα! Αν κάποιος ή κάποια έχει κάτι περισσότερο να προσθέσει, τον παρακαλώ να το κάνει. Έτσι η καθημερινότητα όλων μας θα γίνει πιο εύκολη!

Να είστε όλοι καλά!

Αλέκα Ν.