Βλίτα
με μελιτζάνες
Νιώθω
συχνά ντροπή όταν βρίσκομαι στη φύση...
Όπου και να γυρίσω να κοιτάξω βλέπω
συνεχώς τα δώρα της! Κι όταν σκέφτομαι
ότι ξέρω κυριολεκτικά ελάχιστα για όσα
μπορεί να μας προσφέρει ντρέπομαι ακόμη
περισσότερο. Ντρέπομαι διότι οι άνθρωποι
εγκαταλείψαμε το φυσικό μας περιβάλλον,
το ξεχάσαμε, το απαξιώσαμε και ψάχνουμε
τώρα πια γευστικές απολαύσεις κλεισμένες
σε βαζάκια αραδιασμένα με τάξη σε
κλιματιζόμενους χώρους. Ντρέπομαι διότι
νιώθουμε ιδιαίτεροι όταν η τροφή μας
έχει έρθει “κακοποιημένη” θέλοντας
και μη από μίλια μακριά, έχει παράξενο
όνομα και περίεργο σχήμα. Ντρέπομαι
διότι ακόμη και τα λίγα που θα μπορούσαμε
να έχουμε από μόνοι μας, έστω μέσα σε
ταπεινές γλάστρες στο μπαλκόνι μας,
προτιμούμε να τα αγοράζουμε μεγαλωμένα
σε κάποιο θερμοκήπιο της Βόρειας Ευρώπης,
τόσο ομοιόμορφα και τελικά αφύσικα, που
νομίζεις ότι είναι φωτοτυπίες.
Σήμερα
όμως είναι περήφανη! Το φαγάκι που θα
κάνουμε, που ίσως για να κάνω πιο γραφικό
το κείμενο θα μπορούσα να το αποκαλέσω
“ταπεινό” αλλά όχι, είναι μεγαλειώδες
στη απλότητά του, είμαι από μεράκι και
απ΄ ότι υπήρχε γύρω μου. Είναι από το
ταπεινό βλίτο που με καλημερίζει κάθε
πρωί στη αυλή, είναι από τα κρεμμυδάκια
και τα σκορδάκια που ξεχάστηκαν στο
χώμα και έγιναν ξερά σκόρδα και κρεμμύδια,
είναι από τις κακομούτσουνες κόκκινες
ζουμερές ντομάτες και τις καταχθόνιες
μελιτζάνες (πάντα οι μελιτζάνες μάλλον
λόγω χρώματος μου βγάζουν κάτι
μυστηριώδες...) της κας Νίτσας, της
αγαπητής καλοκαιρινής γειτόνισσας.
Τόσο φτωχό, τόσο λιτό, τόσο απλόχερο και
περήφανο! Μόνον η φέτα που έρχεται να
στεφανώσει με τη βουτυράτη γεύση της
το πιάτο μας, είναι αγορασμένη.
Στη
συνταγή που ακολουθεί ετοιμάζουμε πρώτα
τη σάλτσα που θέλει περισσότερη ώρα για
την ενσωματώσουμε τελικά με τα βλίτα
που θέλουν ελάχιστο μαγείρεμα. Επειδή
τόσο σάλτσα όσο και κρεμμύδι έχω σχεδόν
πάντα έτοιμα στο ψυγείο μου, μη σας
παραξενέψει που στη φωτογραφία φαίνεται
να προστίθενται ξεχωριστά. Σείς μπορείτε
να ξεκινήσετε με τη σάλτσα όπως λέμε
παρακάτω και να συνεχίσετε κανονικά το
μαγείρεμα. Οι ποσότητες των υλικών που
αναφέρουμε φτάνουν για ένα πιάτο που
μπορεί να σερβιριστεί και ως μεζεδάκι
ή πρώτο πιάτο. Αν θέλετε περισσότερο,
αναπροσαρμόστε ανάλογα τις ποσότητες.
Ένα
μάτσο βλίτα (υπάρχουν πια στις λαϊκές
αγορές)
Ένα
σφηνάκι λευκό κρασί (προαιρετικά)
Μια
μελιτζάνα της αρεσκείας σας
2
ώριμες ντομάτες
Ένα
ξερό κρεμμύδι
1
σκελίδα σκόρδο
Λίγη
φέτα σκληρή
Ελαιόλαδο
Αλάτι
και πιπέρι
Καθαρίζουμε
τα βλίτα από τυχόν σκληρά κοτσανάκια,
τα πλένουμε και τα αφήνουμε στο
στραγγιστήρι να φύγουν τα υγρά. Κόβουμε
σε καρεδάκια το κρεμμύδι, το ρίχνουμε
στη κατσαρόλα με λίγο ελαιόλαδο και
αλάτι και το αφήνουμε σε πολύ σιγανή
φωτιά μέχρι να μαγειρευτεί και να βγάλει
τη γλύκα του.Τρίβουμε
τη ντομάτα και αν θέλουμε αφαιρούμε
τους σπόρους περνώντας της από μια σίτα.
Όταν έχει γλυκάνει το κρεμμύδι, δυναμώνουμε
τη φωτιά, ρίχνουμε το σκόρδο και τη
ντομάτα και τριμμένο πιπέρι. Αφήνουμε
τη σάλτσα να βράσει μέχρι να μείνει με
ελάχιστο υγρό.
Στο
μεταξύ κόβουμε σε φέτες τις μελιτζάνες
και τις τηγανίζουμε ελαφρά, ίσα-ίσα να
αρχίσουν να χρυσίζουν.
Προσθέτουμε τη σάλτσα, ανακατεύουμε και αραδιάζουμε από πάνω τις μελιτζάνες. Δοκιμάζουμε το αλάτι και προσθέτουμε αν χρειάζεται, θυμηθείτε όμως ότι θα μπει και η φέτα.
Κλείνουμε με το καπάκι, χαμηλώνουμε τη φωτιά και σιγοβράζουμε για 10’ περίπου μέχρι τα φαγητό να μείνει με τα λαδάκι του. Δεν ανακατεύουμε. Αν χρειαστεί κουνάμε την κατσαρόλα με κυκλική κίνηση. Τότε σβήνουμε τη φωτιά και πασπαλίζουμε με τριμμένη φέτα. Το αφήνουμε σκεπασμένο για λίγη ώρα πάνω στο κλειστό μάτι για να μαλακώσει το τυρί.
Σερβίρουμε
το φαγητό μας χλιαρό ή σε θερμοκρασία
δωματίου πασπαλισμένο αν θέλουμε με
ψιλοκομμένο δυόσμο και λίγο ωμό ελαιόλαδο.
Αν
σας αρέσουν οι αναρτήσεις μου, μπορείτε
να γίνετε μέλος στην ομάδα μου στο
Facebook
με
τίτλο “Κολατσιό!!” (κάντε κλικ εδώ
για να τη δείτε) ή να ακολουθήσετε αυτό
το ιστολόγιο πατώντας επάνω δεξιά το
κουμπάκι που γράφει “Παρακολούθηση”!
Να
είστε όλοι καλά και καλά μαγειρέματα!
Αλέκα
Νικολαΐδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου