Γεμιστές τηγανητές ελιές

Γεμιστές τηγανητές ελιές

Όλα συνωμότησαν: οι εξετάσεις των παιδιών που τελείωσαν, η FIBA που καθόρισε το χρόνο διεξαγωγής του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ο καλός μας ο καιρός στις αρχές του Ιουνίου, ο κακός μας ο καιρός στα μέσα του Ιουνίου, ένα εξοχικό που περίμενε στωικά να καθαριστεί για το καλοκαίρι, η κυρα-mother που φέτος

δεν επιλήφθηκε του καθαρισμού όπως τις άλλες χρονιές για το βρω η καλή σου έτοιμο και να’ σου εγώ το προηγούμενο Σαββατοκύριακο να αριβάρω για να το καθαρίσω αφού προηγήθηκαν έξαλλοι μουντιαλικοί αλαλαγμοί των παιδιών και του συζύγου που θα έφευγα και θα τους άφηνα στην ησυχία τους για απολαύσουν τη μπάλα (υπό τον όρο βεβαίως ότι θα τους άφηνα ξηρά και υγρή (=μαγειρεμένη) τροφή, αφού για τις πίτσες θα φρόντιζαν μόνοι τους!!!), τέτοιοι πανηγυρισμοί που στο τέλος ντράπηκαν και μου είπαν “Εντάξει, πλάκα κάνουμε, αν θέλεις μείνε” αλλά είμαι σίγουρη ότι πίσω από την πλάτη τους σταύρωναν τα δάχτυλα...

Σας έχει τύχει να μην θέλετε να κάνετε τίποτε και να έχετε τις πιο καλές δικαιολογίες; Ε! Αυτό μου συνέβη και τι να κάνω κι εγώ; ΤΟ ΑΠΟΛΑΥΣΑ!!!! Μόνη στο εξοχικό με τη μάνα μου, να βρέχει ακατάπαυστα, πώς να καθαρίσεις ένα καλοκαιρινό σπίτι με τέτοια βροχή, χάλασε και η κεραία της τηλεόρασης, ούτε καλή σύνδεση στο διαδίκτυο να σεργιανίσω στο Facebook ή να ανεβάσω καμιά συνταγή... πέρασα πέντε μερούλες (σχεδόν) πλήρους απραξίας. Φυσικά για μαγείρεμα ούτε λόγος. Ποιος θα τα φάει; Δυο γυναίκες μόνες, άσε θα φάμε κανένα γιαούρτι να κάνουμε και λίγη δίαιτα (καλή δικαιολογία και αυτή).

Αλλά τα καλά πράγματα τελειώνουν γρήγορα! Ευτυχώς... Άνοιξε ο καιρός την Παρασκευή, άντε να κάνουμε καμιά δουλειά, συνήλθε κάπως το σπίτι, συνήλθαμε κι εμείς, ας μαγειρέψω και λίγο για να πάω να εφοδιάσω και πάλι το ψυγείο για τη δεύτερη (;) φάση του μουντιάλ. Μουσακάδες, αρακάδες, κουλουράκια, σάλτσες... Με τα τετριμμένα θα μείνω; Ας κάνω εκείνες τις γεμιστές τηγανητές ελιές να βάλω στην κατάψυξη να έχω έτοιμες. Κάνουν τη διαφορά όταν είναι να σκαρώσω μεζεδάκια για κανένα ουζάκι ή μια κρύα μπύρα.

Η ιδέα για τις γεμιστές τηγανητές ελιές δεν είναι δική μου. Τις μαγειρεύουν δυο αιώνες τώρα στο Ascoli Piceno της περιοχής Marche της Ιταλίας. Φαίνεται πως επινοήθηκαν από τους μάγειρες της περιοχής για να καταναλωθεί το φαγητό που περίσσεψε. Σήμερα αποτελούν ένα ιδιαίτερο μεζέ με διάφορες παραλλαγές στη γέμιση, από ψάρι μέχρι κοτόπουλο και πωλούνται στο δρόμο ή σερβίρονται για ορεκτικό. Για ελιές χρησιμοποιούν τη ντόπια ποικιλία "Ascolana Tenera" αλλά ποιος να τρέχει τώρα μέχρι το Ascoli Piceno να αγοράζει ελιές; Εκείνες οι μεγαλούτσικες πράσινες σφιχτές ελιές της Χαλκιδικής τέλειες είναι. Οποιαδήποτε ποικιλία πράσινης ελιάς σε άλμη δηλαδή, αρκεί να είναι σφιχτές και τραγανές. Όσο για τη γέμιση; Ότι έχει το ψυγείο. Ακόμη και κάτι λίγο που περίσσεψε από το μεσημεριανό φαγητό. Θα τα πούμε παρακάτω.

Αν αποφασίσετε να τις φτιάξετε , υπολογίστε τουλάχιστον 5-6 για κάθε άτομο. Είναι νόστιμες και συνήθως γίνονται ανάρπαστες. Είναι λίγο χρονοβόρες είναι η αλήθεια αλλά διατηρούνται στην κατάψυξη έτοιμες για τηγάνισμα για μεγάλο χρονικό διάστημα και γι’ αυτό είναι ωραία και εντυπωσιακή λύση για κάποιο μπουφέ, αφού μπορείτε να τις ετοιμάσετε καιρό πριν.

Παίρνουμε λοιπόν μεγάλες σφιχτές πράσινες ελιές και τις βάζουμε στο νερό για να γλυκάνουν. Συνήθως 12 ώρες στο νερό με 1-2 αλλαγές αρκούν. Βεβαίως ο χρόνος παραμονής στο νερό εξαρτάται από τα γούστα μας. Όσο λιγότερο μένουν, τόσο πιο έντονη είναι η παρουσία της ελιάς στο τελικό αποτέλεσμα. Μπορούμε αν θέλουμε να παραλείψουμε τελείως αυτό το στάδιο, η κλασσική ιταλική συνταγή δεν την απαιτεί. Εγώ όμως μετά από αρκετές δοκιμές και γευσιγνωσίες με φίλους συνοδεία μπύρας ή τσίπουρου κατέληξα ότι οι ελληνικοί ουρανίσκοι της παρέας μας (τουλάχιστον) προτιμά πιο διακριτική της παρουσία της ελιάς. Σεις πράξτε κατά τα γευστικά γούστα σας.

Αφού γλυκάνουν οι ελιές αρχίζει η χρονοβόρα φάση: Παίρνουμε μία ελιά και με ένα μικρό μαχαίρι την καθαρίζουμε γύρω-γύρω όπως καθαρίζουμε ένα μήλο φροντίζοντας όμως το μαχαίρι να φτάσει μέχρι το κουκούτσι και η σάρκα να βγει σε ένα κομμάτι. Στο τέλος θα έχουμε κάτι σαν γιρλάντα που αν την τυλίξουμε να σχηματισθεί ξανά η ελιά, χωρίς το κουκούτσι. Στην Ιταλία υπάρχει ειδική συσκευή γι’ αυτή τη διαδικασία. Εναλλακτικά και για να γλυτώσουμε χρόνο μπορούμε να πάρουμε πράσινες ελιές χωρίς κουκούτσι και να τις χαράξουμε με το μαχαίρι από τη μία πλευρά ώστε να ανοίξουν και να μπορέσουμε να τις γεμίσουμε. Με τον τρόπο αυτό γίνονται πολύ πιο γρήγορα αλλά στο τέλος ίσως δεν θα έχουν το τέλειο σχήμα της ελιάς. Μικρό το κακό!

Το επόμενο στάδιο είναι να ετοιμάσουμε τη γέμιση. Η συνταγή που ακολουθεί είναι δική μου παραλλαγή, προς το πιο ελαφρύ αφού όπως ίσως έχετε ήδη αντιληφθεί από παλαιότερες αναρτήσεις μου, μου αρέσει να αυτοσχεδιάζω παίζοντας πάνω σε μια αρχική ιδέα. Αν θέλετε να δείτε την κλασσική ιταλική συνταγή που είναι πραγματικά υπέροχη μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ. Την έχω κάνει αρκετές φορές, αλλά τώρα πια γεμίζω τις ελίτσες μου ανάλογα με τα κέφια μου με ότι υλικά έχω στη διάθεσή μου. Τέλος θα πούμε και μερικές ακόμη ιδέες για γέμισμα και θα τελειώσουμε με το πανάρισμα και το τηγάνισμα.

Γεμιστές τηγανητές ελιές

Υλικά για 35 περίπου πράσινες ελιές Χαλκιδικής

100 γρ. κιμά μοσχαρίσιο

2 κ.σ. κρεμμύδι ξερό ψιλοκομμένο

2 κ.σ. μαϊντανός ψιλοκομμένος

1/3 κ.γλ. καπνιστή πάπρικα

1 κ.σ. τριμμένο κεφαλοτύρι (προαιρετικά)

1 κρόκος αυγού

1 κ.σ.ελαιόλαδο

Αλάτι-πιπέρι

Ανακατεύουμε σ’ ένα μπολ όλα τα υλικά και γεμίζουμε τις ελιές ως εξής: Παίρνουμε μια μικρή ποσότητα μείγματος κιμά, ανοίγουμε απαλά μια ξεκουκουτσωμένη ελιά και βάζουμε τη γέμιση. Τακτοποιούμε τη γιρλάντα της ελιάς ώστε κατά το δυνατόν αν αποκατασταθεί το αρχικό της σχήμα και σφίγγουμε ελαφρά στη χούφτα μας για να σταθεροποιηθεί. Προσέχουμε να μην ξεχειλίζει γέμιση.

Άλλες γεμίσεις που μπορούμε να κάνουμε, συνήθως με περισσεύματα από φαγητά είναι από μαγειρεμένο χταπόδι, μοσχάρι κοκκινιστό ή λεμονάτο, κοτόπουλο κοκκινιστό ή λεμονάτο, ψημένο ή ωμό μπιφτέκι ή λουκάνικο και γενικά ότι νομίζουμε ότι ταιριάζει με τη γεύση της ελιάς.

Αφού γεμίσαμε τις ελιές τις πανάρουμε με τον κλασσικό τρόπο. Χτυπάμε σ΄ένα μπολ ένα αυγό, βάζουμε σ΄ένα άλλο αλεύρι και σ΄ένα τρίτο φρυγανιά.

Περνάμε τις ελιές πρώτα από το αλεύρι και τις ρίχνουμε στο αυγό.

Για να μην υγραθούν τα χέρια μας και περάσει η υγρασία στο αλεύρι είναι πολύ πρακτικό να τις αφαιρέσουμε από το αυγό χρησιμοποιώντας ένα στραγγιστιράκι.

Τις μεταφέρουμε στη φρυγανιά και φροντίζουμε να καλυφθούν καλά. Σ΄ αυτό το στάδιο μπορούμε αν θέλουμε να τις καταψύξουμε βάζοντάς τες αρχικά σ’ ένα δίσκο και μόλις παγώσουν τις μεταφέρουμε σε σακουλάκι.

Ζεσταίνουμε αρκετό λάδι, κατά προτίμηση ελαιόλαδο, σε μια φριτέζα και τηγανίζουμε τις ελιές μέχρι να χρυσίσουν σε μέτρια προς δυνατή φωτιά για να μαγειρευτούν μέχρι μέσα. Βγάζουμε σε απορροφητικό χαρτί χαρτί για λίγα λεπτά και σερβίρουμε τις ελιές μας ζεστές!

Αν σας αρέσουν οι αναρτήσεις μου, μπορείτε να γίνετε μέλος στην ομάδα μου στο Facebook με τίτλο “Κολατσιό!!” (κάντε κλικ εδώ για να τη δείτε) ή να ακολουθήσετε αυτό το ιστολόγιο πατώντας επάνω δεξιά το κουμπάκι που γράφει “Παρακολούθηση”!

Να είστε όλοι καλά και καλά μαγειρέματα!

Αλέκα Νικολαΐδου